سلام معنى دار
در یكى از كتابهاى بعضى از علماء اخلاق نوشته بود كه در صدر اسلام مسلمانها عادت كرده بودند وقتى به یكدیگر مى رسیدند پس از سلام كردن، احوال پرسى مى كردند، از حال یكدیگر جویا مى شدند، به قصد اینكه آن مسلمان بگوید الحمدلله او را وادار بشكر نعمت كنند، از اینجهت احوالپرسى مرسوم شده است؛ یاد كند صحّت بدن را، بگوید الحمدللّه در حمد و شكر خدا او را به یاد خدا بیندازد. ولى این روزها ظاهراً نمى شود به این مستحب عمل كرد. چون به هر كس گفتى حالت چطور است سفره دلش را باز مى كند آنقدر شكایت از خدا و اوضاع روزگار مى كند كه تو پشیمان مى شوى كه گفتى احوالت چطور است.(1513)
ثواب مصافحه
ابوعبیده مى گوید: من در مسیرى همراه امام باقر(علیه السلام) بودم و با او در یك ردیف سوار بر مركب مى شدیم، به هنگام سوار شدن ابتدا من سوار مى شدم و سپس حضرت سوار مى شد و سلام مى كرد و مصافحه مى نمود و به گونه اى برخورد (و احوالپرسى) مى كرد كه گویا در برخورد اول است. و به هنگام پیاده شدن ابتدا او پیاده مى شد و سپس من از مركب پیاده مى شدم و چون هر دو روى زمین قرار مى گرفتیم باز به من سلام مى كرد و طورى احوالپرسى مى كرد كه گویا در برخورد اول مى باشد. من گفتم: شما برخوردى مى كنید كه قبلاً در نزد ما مرسوم نبوده (و چنین نمى كرده ایم). حضرت فرمود: «آیا مى دانى چه خیرى در مصافحه قرار داده شده است؟ بدرستیكه مؤمنین اگر به هنگام ملاقات با یكدیگر مصافحه كنند و با یكدیگر دست بدهند تا وقتى كه از یكدیگر جدا نشده اند خدا به آنها نظر (رحمت) مى كند و گناهان آنها مثل ریزش برگ از درخت ریخته مى شود.»(1514)
مصافحه كردن در فارسها
براء بن عازب گفت: نزد رسول الله(صلى الله علیه و آله) رفتم و سلام كردم، ولى چون در حال وضو گرفتن بودند جواب ندادند تا این كه وضو تمام شد و سلام مرا جواب دادند و دستشان را دراز كردند و با من مصافحه كردند (و دست در دستم گذاشتند). من گفتم: این كار از اخلاق و عادات غیرعرب ها (فارسها) مى باشد! حضرت فرمودند: «اگر مسلمان ها به هنگام برخورد با یكدیگر مصافحه كنند، گناهانشان از بین مى رود.»(1515)