بخل سلام
«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ إِنَّ الْبَخِیلَ مَنْ یَبْخَلُ بِالسَّلَام؛(1505) حضرت صادق(علیه السلام) فرمود: بخیل كسى است كه از سلام كردن بخل كند.»
سلام بلند و جواب بلند
«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ إِذَا سَلَّمَ أَحَدُكُمْ فَلْیَجْهَرْ بِسَلَامِهِ لَا یَقُولُ سَلَّمْتُ فَلَمْ یَرُدُّوا عَلَیَّ وَ لَعَلَّهُ یَكُونُ قَدْ سَلَّمَ وَ لَمْ یُسْمِعْهُمْ فَإِذَا رَدَّ أَحَدُكُمْ فَلْیَجْهَرْ بِرَدِّهِ وَ لَا یَقُولُ الْمُسَلِّمُ سَلَّمْتُ فَلَمْ یَرُدُّوا عَلَیَّ ثُمَّ قَالَ كَانَ عَلِیٌّ(علیه السلام) یَقُولُ لَا تَغْضَبُوا وَ لَا تُغْضِبُوا أَفْشُوا السَّلَامَ وَ أَطِیبُوا الْكَلَامَ وَ صَلُّوا بِاللَّیْلِ وَ النَّاسُ نِیَامٌ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ بِسَلَامٍ ثُمَّ تَلَا(علیه السلام) عَلَیْهِمْ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- «السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِن»؛(1506) ابن قداح گوید: حضرت صادق(علیه السلام) فرمود: هر گاه یكى از شماها سلام كند، باید بلند سلام كند و نگوید: من سلام كردم و جواب مرا ندادند، زیرا شاید سلام كرده و آنها نشنیده اند، چون یكى از شماها جواب سلام گوید: باید بلند جواب دهد و مسلمانى نگوید: كه من سلام كردم و به من جواب ندادند، سپس فرمود: على(علیه السلام) همیشه میفرمود: خشم نكنید و كسى را هم بخشم نیاورید، سلام را آشكار گوئید و گفتارتان را خوش كنید، در شب نماز بخوانید آنگاهى كه مردم در خوابند (مقصود نماز شب است) تا به سلامتى به بهشت روید، سپس این گفتار خداى عز و جل را براى مردم خواند: «السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ»(1507)؛ خدائى كه سالم از هر گونه عیب و نقصى است و امان دهنده و نگهبان است. (منظور امام از استشهاد به این آیه این است كه سلام یكى از نامهاى خدا است).»
سلام، فروتنى است
«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ مِنَ التَّوَاضُعِ أَنْ تُسَلِّمَ عَلَى مَنْ لَقِیت؛(1508) حضرت صادق(علیه السلام) فرمود: از فروتنى و تواضع این است كه به هر كه برخورد كردى سلام كنى.»