سفارش پیامبر(صلى الله علیه و آله) به دخترش
امام صادق(علیه السلام) فرمود: روزى فاطمه زهرا(علیها السلام) نزد رسول خدا(صلى الله علیه و آله) آمد و از مشكلى كه داشت به حضرت شكایت كرد. پیامبر اكرم(صلى الله علیه و آله) نوشته اى به او داد، و فرمود: «آنچه در این نوشته شده فرا بگیر.» وقتى آن را نگاه كرد دید كه در آن نوشته شده: «كسى كه به خدا و روز قیامت ایمان و اعتقاد داشته باشد، همسایه اش را آزار نمى دهد، میهمان را احترام مى كند و نیكو گفتار است وگرنه سكوت مى كند.»(1489)
خوش سیماى جاهل
مردى خوش سیما به مجلس ابویوسف كوفى (م 182) قاضى هارون الرشید آمد، قاضى او را احترام و تعظیم كرد. او در آن مجلس بسیار ساكت و خاموش بود. قاضى گمان برد كه او با این وجاهت و سكوت داراى فضل و كمالى باشد.
قاضى گفت: سخنى بفرمائید؟ گفت: براى تحقیق مسئله اى آمده ام و سؤالى دارم. قاضى گفت: آنچه دانم جواب گویم. گفت: روزه دار كِى روزى را افطار كند؟ در جواب گفت: وقتى كه آفتاب غروب كند. مرد گفت: شاید تا نیمه شب آفتاب غروب نكند؟ قاضى خندید و گفت: چه نیكو گفته است شاعر «جریر بن عطیه» از شعراى عصر بنى امیه (م 110): خاموشى زینت براى مردى است كه ضعیف و نادان است(1490) و به درستى كه صحیفه عقل مرد از سخن گفتن او معلوم شود، همچنان بى عقلى او هم از سخن گفتن ظاهر شود. پس پى به جاهل بودن مرد خوش سیما برد.(1491)
شعر
اگر بینى كه نابینا و چاه است
اگر خاموش بنشینى، گناه است
در مقام گفت، مُهر خامشى بر لب زدن
تیغ را زیر سپر در جنگ پنهان كردن است(1492)
گر سخن از نیكویى چون زَر بوَد
آن سخن، ناگفته نیكوتر بوَد(1493)
هر سخن از دل برآید
لاجرم بر دل نشیند