عزّت با سكوت
«قَالَ حَضَرْتُ أَبَا الْحَسَنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ قَالَ لَهُ رَجُلٌ أَوْصِنِی فَقَالَ لَهُ احْفَظْ لِسَانَكَ تَعِزَّ وَ لَا تُمَكِّنِ النَّاسَ مِنْ قِیَادِكَ فَتَذِلَّ رَقَبَتُك؛(1472) مردى به ابو الحسن موسى بن جعفر(علیه السلام) گفت: عازم بازگشتم، درسى به من بیاموز كه بدرقه راهم باشد. ابو الحسن به او گفت: زبانت را نگهدار تا عزیز بمانى. كارى مكن كه مردم مهارت را بكشند و بر گردنت سوار شوند.»
سكوت عاقل
«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ فِی حِكْمَةِ آلِ دَاوُدَ عَلَى الْعَاقِلِ أَنْ یَكُونَ عَارِفاً بِزَمَانِهِ مُقْبِلًا عَلَى شَأْنِهِ حَافِظاً لِلِسَانِه؛(1473) ابو عبد اللَّه صادق(علیه السلام) گفت: در كارنامه آل داود پیامبر چنین آمده است: بر مرد عاقل است كه دوره و زمانه خود را بشناسد. به كار خود بپردازد و زبان خود را نگهدارد.»
حجّتِ زبان
«قَالَ على(علیه السلام) لَا تَقُلْ مَا لَا تَعْلَمُ بَلْ لَا تَقُلْ كُلَّ مَا تَعْلَمُ فَإِنَّ اللَّهَ [سُبْحَانَهُ قَدْ فَرَضَ عَلَى جَوَارِحِكَ كُلِّهَا فَرَائِضَ یَحْتَجُّ بِهَا عَلَیْكَ یَوْمَ الْقِیَامَة؛(1474) امام على(علیه السلام) فرمود: آنچه نمى دانى مگو، بلكه همه آنچه را كه مى دانى نیز مگو، زیرا خداوند بزرگ بر اعضاء بدنت چیزهایى را واجب كرده كه از آنها در روز قیامت بر تو حجّت آورد.»