سوار بر گردن دیگران
«عَنْ أَبِی عَلِیٍّ الْجَوَّانِیِّ قَالَ شَهِدْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) وَ هُوَ یَقُولُ لِمَوْلًى لَهُ یُقَالُ لَهُ سَالِمٌ وَ وَضَعَ یَدَهُ عَلَى شَفَتَیْهِ وَ قَالَ یَا سَالِمُ احْفَظْ لِسَانَكَ تَسْلَمْ وَ لَا تَحْمِلِ النَّاسَ عَلَى رِقَابِنَا؛(1471) دیدم ابو عبد اللَّه صادق(علیه السلام) دست بر دهان غلامش نهاده و مى گوید: زبانت را نگهدار تا سلامت بمانى. مردم را بر گردن ما سوار مكن.»
عزّت با سكوت
«قَالَ حَضَرْتُ أَبَا الْحَسَنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ قَالَ لَهُ رَجُلٌ أَوْصِنِی فَقَالَ لَهُ احْفَظْ لِسَانَكَ تَعِزَّ وَ لَا تُمَكِّنِ النَّاسَ مِنْ قِیَادِكَ فَتَذِلَّ رَقَبَتُك؛(1472) مردى به ابو الحسن موسى بن جعفر(علیه السلام) گفت: عازم بازگشتم، درسى به من بیاموز كه بدرقه راهم باشد. ابو الحسن به او گفت: زبانت را نگهدار تا عزیز بمانى. كارى مكن كه مردم مهارت را بكشند و بر گردنت سوار شوند.»
سكوت عاقل
«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ فِی حِكْمَةِ آلِ دَاوُدَ عَلَى الْعَاقِلِ أَنْ یَكُونَ عَارِفاً بِزَمَانِهِ مُقْبِلًا عَلَى شَأْنِهِ حَافِظاً لِلِسَانِه؛(1473) ابو عبد اللَّه صادق(علیه السلام) گفت: در كارنامه آل داود پیامبر چنین آمده است: بر مرد عاقل است كه دوره و زمانه خود را بشناسد. به كار خود بپردازد و زبان خود را نگهدارد.»