ارزش خاموشى
«قَالَ أَبُو الْحَسَنِ الرِّضَا(علیه السلام) مِنْ عَلَامَاتِ الْفِقْهِ الْحِلْمُ وَ الْعِلْمُ وَ الصَّمْتُ إِنَّ الصَّمْتَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْحِكْمَةِ إِنَّ الصَّمْتَ یَكْسِبُ الْمَحَبَّةَ إِنَّهُ دَلِیلٌ عَلَى كُلِّ خَیْر؛(1470) ابوالحسن الرضا(علیه السلام) گفت: بردبارى و خاموشى از نشانه هاى فقه و دانش است. خاموشى درى است كه به سوى حكمت و كاردانى باز مى شود. خاموشى مایه محبوبیّت است. خاموشى راهنماى هر خیر و نیكى است.»
سوار بر گردن دیگران
«عَنْ أَبِی عَلِیٍّ الْجَوَّانِیِّ قَالَ شَهِدْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) وَ هُوَ یَقُولُ لِمَوْلًى لَهُ یُقَالُ لَهُ سَالِمٌ وَ وَضَعَ یَدَهُ عَلَى شَفَتَیْهِ وَ قَالَ یَا سَالِمُ احْفَظْ لِسَانَكَ تَسْلَمْ وَ لَا تَحْمِلِ النَّاسَ عَلَى رِقَابِنَا؛(1471) دیدم ابو عبد اللَّه صادق(علیه السلام) دست بر دهان غلامش نهاده و مى گوید: زبانت را نگهدار تا سلامت بمانى. مردم را بر گردن ما سوار مكن.»
عزّت با سكوت
«قَالَ حَضَرْتُ أَبَا الْحَسَنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ قَالَ لَهُ رَجُلٌ أَوْصِنِی فَقَالَ لَهُ احْفَظْ لِسَانَكَ تَعِزَّ وَ لَا تُمَكِّنِ النَّاسَ مِنْ قِیَادِكَ فَتَذِلَّ رَقَبَتُك؛(1472) مردى به ابو الحسن موسى بن جعفر(علیه السلام) گفت: عازم بازگشتم، درسى به من بیاموز كه بدرقه راهم باشد. ابو الحسن به او گفت: زبانت را نگهدار تا عزیز بمانى. كارى مكن كه مردم مهارت را بكشند و بر گردنت سوار شوند.»