ارزش خاموشى
«قَالَ أَبُو الْحَسَنِ الرِّضَا(علیه السلام) مِنْ عَلَامَاتِ الْفِقْهِ الْحِلْمُ وَ الْعِلْمُ وَ الصَّمْتُ إِنَّ الصَّمْتَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْحِكْمَةِ إِنَّ الصَّمْتَ یَكْسِبُ الْمَحَبَّةَ إِنَّهُ دَلِیلٌ عَلَى كُلِّ خَیْر؛(1470) ابوالحسن الرضا(علیه السلام) گفت: بردبارى و خاموشى از نشانه هاى فقه و دانش است. خاموشى درى است كه به سوى حكمت و كاردانى باز مى شود. خاموشى مایه محبوبیّت است. خاموشى راهنماى هر خیر و نیكى است.»
سوار بر گردن دیگران
«عَنْ أَبِی عَلِیٍّ الْجَوَّانِیِّ قَالَ شَهِدْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) وَ هُوَ یَقُولُ لِمَوْلًى لَهُ یُقَالُ لَهُ سَالِمٌ وَ وَضَعَ یَدَهُ عَلَى شَفَتَیْهِ وَ قَالَ یَا سَالِمُ احْفَظْ لِسَانَكَ تَسْلَمْ وَ لَا تَحْمِلِ النَّاسَ عَلَى رِقَابِنَا؛(1471) دیدم ابو عبد اللَّه صادق(علیه السلام) دست بر دهان غلامش نهاده و مى گوید: زبانت را نگهدار تا سلامت بمانى. مردم را بر گردن ما سوار مكن.»