محاسبه اعمال نوعى سعادت است
«عَنِ الثُّمَالِیِّ قَالَ كَانَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ(علیه السلام) یَقُولُ ابْنَ آدَمَ لَا تَزَالُ بِخَیْرٍ مَا كَانَ لَكَ وَاعِظٌ مِنْ نَفْسِكَ وَ مَا كَانَتِ الْمُحَاسَبَةُ مِنْ هَمِّكَ وَ مَا كَانَ الْخَوْفُ لَكَ شِعَاراً وَ الْحُزْنُ لَكَ دِثَاراً ابْنَ آدَمَ إِنَّكَ مَیِّتٌ وَ مَبْعُوثٌ وَ مَوْقُوفٌ بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَسْئُولٌ فَأَعِدَّ جَوَاباً؛(1416) حضرت سجّاد(علیه السلام) میفرمود: اى زاده آدم! همیشه تو در خیر و سعادت هستى تا هنگامى كه اندرزگو و خیرخواهى از درون خود داشته باشى و مرتّب از خود محاسبه كنى و اعمالت را بررسى نمائى و خوف و ترس از حق را شعار خود سازى و حزن و اندوه را ملازم خود قرار دهى. اى فرزند آدم! تو قطعاً خواهى مُرد و مسلماً برانگیخته و در مقام حساب در برابر خدا قرار خواهى گرفت و از تو پرسش مى شود خود را براى جواب مهیّا كن.»
سعادت فرزند
«من سعادة الرّجل الولد الصّالح؛(1417) داشتن فرزند درستكار از سعادت شخص است.»
روزى به دست بندگان
«قَالَ أَبُو عُبَیْدَةَ ادْعُ اللَّهَ لِی أَنْ لَا یَجْعَلَ رِزْقِی عَلَى أَیْدِی الْعِبَادِ فَقَالَ(علیه السلام) أَبَى اللَّهُ عَلَیْكَ ذَلِكَ إِلَّا أَنْ یَجْعَلَ أَرْزَاقَ الْعِبَادِ بَعْضِهِمْ مِنْ بَعْضٍ وَ لَكِنِ ادْعُ اللَّهَ أَنْ یَجْعَلَ رِزْقَكَ عَلَى أَیْدِی خِیَارِ خَلْقِهِ فَإِنَّهُ مِنَ السَّعَادَةِ وَ لَا یَجْعَلَهُ عَلَى أَیْدِی شِرَارِ خَلْقِهِ فَإِنَّهُ مِنَ الشَّقَاوَة؛(1418) ابو عبیده به آن حضرت(علیه السلام) گفت: بدرگاه خدا دعا كنید تا روزىِ مرا به دست هیچ كس نسپارد، فرمود: خداوند جز این را نخواسته كه روزىِ بندگان را بدست یكدیگر مقرّر نماید، ولى دعایت از خدا این باشد كه روزى را به دست بندگان نیكو و خوبش قرار دهد، كه این از سعادت است، نه به دست بندگان بدش، كه این بدبختى است.»