اوقات تسبیح
«إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ یُسَبِّحْنَ بِالْعَشِىِّ وَ الْاشْرَاقِ؛ وَ الطَّیْرَ مَحْشُورَةً كُلٌّ لَّهُ أَوَّابٌ؛(1354) ما كوه ها را مسخّر او ساختیم كه هر شامگاه و صبحگاه با او تسبیح مى گفتند! پرندگان را نیز دسته جمعى مسخّر او كردیم (تا همراه او تسبیح خدا گویند) و همه اینها بازگشت كننده به سوى او بودند!»
تسبیح صبحگاهان
«لِتُؤْمِنُواْ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُعَزِّرُوهُ وَ تُوَقِّرُوهُ وَ تُسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِیلاً؛(1355) تا (شما مردم) به خدا و رسولش ایمان بیاورید و از او دفاع كنید و او را بزرگ دارید، و خدا را صبح و شام تسبیح گویید.»
رجحان دعا در صبح
«وَ لَا تَطْرُدِ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَوةِ وَ الْعَشِىِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ مَا عَلَیْكَ مِنْ حِسَابِهِم مِّن شَىْ ءٍ وَ مَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَیْهِم مِّن شَىْ ءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّلِمِینَ؛(1356) و كسانى را كه صبح و شام خدا را مى خوانند، و جز ذات پاك او نظرى ندارند، از خود دور مكن! نه چیزى از حساب آنها بر توست، و نه چیزى از حساب تو بر آنها! اگر آنها را طرد كنى، از ستمگران خواهى بود!»