نرمش نسبت به حیوانات
«عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّكُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلى الله علیه و آله) إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الرِّفْقَ وَ یُعِینُ عَلَیْهِ فَإِذَا رَكِبْتُمُ الدَّوَابَّ الْعُجْفَ فَأَنْزِلُوهَا مَنَازِلَهَا- فَإِنْ كَانَتِ الْأَرْضُ مُجْدِبَةً فَانْجُوا عَنْهَا وَ إِنْ كَانَتْ مُخْصِبَةً فَأَنْزِلُوهَا مَنَازِلَهَا؛(1328) رسول خدا(صلى الله علیه و آله) فرمود: خدا نرمى را دوست دارد و به آن كمك میكند، پس چون مركوبهاى لاغر را سوار شدید، آنها را به منزلگاه مقرّر خود فرود آورید (تا علوفه خورند و استراحت كنند) و اگر زمین خشك و بى گیاه باشد، با شتاب بگذرید و اگر پر گیاه باشد، آنها را فرود آرید (پس نرمى و ملاطفت حتّى نسبت به حیوانات هم خوب و پسندیده است).»
نیكوترین مخلوق
«عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ(علیه السلام) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلى الله علیه و آله) لَوْ كَانَ الرِّفْقُ خَلْقاً یُرَى مَا كَانَ مِمَّا خَلَقَ اللَّهُ شَیْ ءٌ أَحْسَنَ مِنْهُ؛(1329) رسول خدا(صلى الله علیه و آله) فرمود: اگر نرمى، مخلوقى مى بود كه دیده میشد، در میان مخلوقات خدا از او نیكوتر نبود.»
نرمى با رفیق
«عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّكُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلى الله علیه و آله) مَا اصْطَحَبَ اثْنَانِ إِلَّا كَانَ أَعْظَمُهُمَا أَجْراً وَ أَحَبُّهُمَا إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْفَقَهُمَا بِصَاحِبِهِ؛(1330) رسول خدا(صلى الله علیه و آله) فرمود: هیچ دو نفرى با هم رفاقت و همدمى نكنند، جز آنكه نرمیش با رفیقش بیشتر است، نزد خداى عز و جل پاداشش بزرگتر و محبوبیتش بیشتر است.»