كفر در ناسازگارى است
«عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ رَفَعَهُ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ هِشَامِ بْنِ أَحْمَرَ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ(علیه السلام) قَالَ قَالَ لِی وَ جَرَى بَیْنِی وَ بَیْنَ رَجُلٍ مِنَ الْقَوْمِ كَلَامٌ فَقَالَ لِی ارْفُقْ بِهِمْ- فَإِنَّ كُفْرَ أَحَدِهِمْ فِی غَضَبِهِ وَ لَا خَیْرَ فِیمَنْ كَانَ كُفْرُهُ فِی غَضَبِهِ؛(1326) هشام بن احمد گوید: مرا با مردى از آن قوم سخن درگرفته بود (با یكى از مخالفین نزاع میكردم) حضرت ابو الحسن(علیه السلام) به من فرمود: با آنها نرمى كن، زیرا كفر ایشان در خشم آنهاست (چون خشمگین شوند سخن كفرآمیز گویند) و خیرى نیست در كسى كه كفرش در خشمش باشد.»
نیمه زندگى
«عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ حَسَّانَ عَنْ مُوسَى بْنِ بَكْرٍ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ مُوسَى(علیه السلام) قَالَ الرِّفْقُ نِصْفُ الْعَیْشِ؛(1327) موسى بن جعفر(علیه السلام) فرمود: نرمى نیمى از زندگى است.»
نرمش نسبت به حیوانات
«عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّكُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلى الله علیه و آله) إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الرِّفْقَ وَ یُعِینُ عَلَیْهِ فَإِذَا رَكِبْتُمُ الدَّوَابَّ الْعُجْفَ فَأَنْزِلُوهَا مَنَازِلَهَا- فَإِنْ كَانَتِ الْأَرْضُ مُجْدِبَةً فَانْجُوا عَنْهَا وَ إِنْ كَانَتْ مُخْصِبَةً فَأَنْزِلُوهَا مَنَازِلَهَا؛(1328) رسول خدا(صلى الله علیه و آله) فرمود: خدا نرمى را دوست دارد و به آن كمك میكند، پس چون مركوبهاى لاغر را سوار شدید، آنها را به منزلگاه مقرّر خود فرود آورید (تا علوفه خورند و استراحت كنند) و اگر زمین خشك و بى گیاه باشد، با شتاب بگذرید و اگر پر گیاه باشد، آنها را فرود آرید (پس نرمى و ملاطفت حتّى نسبت به حیوانات هم خوب و پسندیده است).»