وسعت رزق با سازگارى
«عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مُحَمَّدٍ الثَّقَفِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْمُعَلَّى عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ یَسَارٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ زِیَادِ بْنِ أَرْقَمَ الْكُوفِیِّ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ أَیُّمَا أَهْلِ بَیْتٍ أُعْطُوا حَظَّهُمْ مِنَ الرِّفْقِ فَقَدْ وَسَّعَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ فِی الرِّزْقِ وَ الرِّفْقُ فِی تَقْدِیرِ الْمَعِیشَةِ خَیْرٌ مِنَ السَّعَةِ فِی الْمَالِ وَ الرِّفْقُ لَا یَعْجِزُ عَنْهُ شَیْ ءٌ وَ التَّبْذِیرُ لَا یَبْقَى مَعَهُ شَیْ ءٌ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ رَفِیقٌ یُحِبُّ الرِّفْقَ؛(1325) امام صادق(علیه السلام) فرمود: هر خانواده ئى كه بهره خود را از نرمى گرفتند، خدا روزىِ ایشان را وسعت داد و نرمى در تقدیر معیشت (اقتصاد و میانه روى در خرج) از وسعت مال بهتر است، و با میانه روى درماندگى نباشد و با ولخرجى چیزى باقى نماند، همانا خداى عز و جل نرمى كند و نرمى را دوست دارد.»
كفر در ناسازگارى است
«عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ رَفَعَهُ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ هِشَامِ بْنِ أَحْمَرَ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ(علیه السلام) قَالَ قَالَ لِی وَ جَرَى بَیْنِی وَ بَیْنَ رَجُلٍ مِنَ الْقَوْمِ كَلَامٌ فَقَالَ لِی ارْفُقْ بِهِمْ- فَإِنَّ كُفْرَ أَحَدِهِمْ فِی غَضَبِهِ وَ لَا خَیْرَ فِیمَنْ كَانَ كُفْرُهُ فِی غَضَبِهِ؛(1326) هشام بن احمد گوید: مرا با مردى از آن قوم سخن درگرفته بود (با یكى از مخالفین نزاع میكردم) حضرت ابو الحسن(علیه السلام) به من فرمود: با آنها نرمى كن، زیرا كفر ایشان در خشم آنهاست (چون خشمگین شوند سخن كفرآمیز گویند) و خیرى نیست در كسى كه كفرش در خشمش باشد.»
نیمه زندگى
«عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ حَسَّانَ عَنْ مُوسَى بْنِ بَكْرٍ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ مُوسَى(علیه السلام) قَالَ الرِّفْقُ نِصْفُ الْعَیْشِ؛(1327) موسى بن جعفر(علیه السلام) فرمود: نرمى نیمى از زندگى است.»