ابراهیم(علیه السلام) سازگار بود
«وَ مَا كاَنَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَهِیمَ لِأَبِیهِ إِلَّا عَن مَّوْعِدَةٍ وَعَدَهَا إِیَّاهُ فَلَمَّا تَبَیَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِّلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ إِنَّ إِبْرَهِیمَ لَأَوَّهٌ حَلِیمٌ؛(1314) و استغفار ابراهیم براى پدرش [عمویش آزر ]فقط بخاطر وعده اى بود كه به او داده بود (تا وى را بسوى ایمان جذب كند) امّا هنگامى كه براى او روشن شد كه وى دشمن خداست، از او بیزارى جست به یقین، ابراهیم مهربان و بردبار بود!» ×سازگارى بندگان واقعى و خوب خدا
«وَ عِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَ إِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَهِلُونَ قَالُواْ سَلَمًا؛(1315) بندگان (خاص خداوند) رحمان، كسانى هستند كه با آرامش و بى تكبّر بر زمین راه مى روند و هنگامى كه جاهلان آنها را مخاطب سازند (و سخنان نابخردانه گویند)، به آنها سلام مى گویند (و با بى اعتنایى و بزرگوارى مى گذرند).»
عوامل دفع شرّ
«أُوْلَئكَ یُؤْتَوْنَ أَجْرَهُم مَّرَّتَینِ بِمَا صَبَرُواْ وَ یَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ وَ مِمَّا رَزَقْنَهُمْ یُنفِقُونَ؛ وَ إِذَا سَمِعُواْ اللَّغْوَ أَعْرَضُواْ عَنْهُ وَ قَالُواْ لَنَا أَعْمَلُنَا وَ لَكُمْ أَعْمَلُكُمْ سَلَمٌ عَلَیْكُمْ لَا نَبْتَغِى الْجَهِلِینَ؛(1316) آنها كسانى هستند كه بخاطر شكیباییشان، اجر و پاداششان را دو بار دریافت مى دارند و بوسیله نیكیها بدیها را دفع مى كنند و از آنچه به آنان روزى داده ایم انفاق مى نمایند. و هر گاه سخن لغو و بیهوده بشنوند، از آن روى مى گردانند و مى گویند: «اعمال ما از آن ماست و اعمال شما از آن خودتان سلام بر شما (سلام وداع) ما خواهان جاهلان نیستیم!»
رحمت و مهربانى پیامبر
«وَ مَا أَرْسَلْنَكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَلَمِینَ؛(1317) ما تو را جز براى رحمت جهانیان نفرستادیم.»