عذاب زبان
«قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلى الله علیه و آله) یُعَذِّبُ اللَّهُ اللِّسَانَ بِعَذَابٍ لَا یُعَذِّبُ بِهِ شَیْئاً مِنَ الْجَوَارِحِ فَیَقُولُ أَیْ رَبِّ عَذَّبْتَنِی بِعَذَابٍ لَمْ تُعَذِّبْ بِهِ شَیْئاً فَیُقَالُ لَهُ خَرَجَتْ مِنْكَ كَلِمَةٌ فَبَلَغَتْ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا فَسُفِكَ بِهَا الدَّمُ الْحَرَامُ وَ انْتُهِبَ بِهَا الْمَالُ الْحَرَامُ وَ انْتُهِكَ بِهَا الْفَرْجُ الْحَرَامُ وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَأُعَذِّبَنَّكَ بِعَذَابٍ لَا أُعَذِّبُ بِهِ شَیْئاً مِنْ جَوَارِحِك؛(1269) رسول خدا(صلى الله علیه و آله) فرمود: خدا زبان را عذابى كند كه هیچ یك از اعضاء را آن عذاب نكرده باشد، زبان گوید: پروردگارا! مرا عذابى نمودى كه چیز دیگر را چنان عذابى ننمودى؟ به او گفته شود تو یك جمله گفتى كه به مشارق و مغارب زمین رسید و بوسیله آن خون محترم ریخته شد و مال محترم غارت شد و فرج محترم دریده شد، به عزّت و جلالم سوگند، تو را عذابى كنم كه هیچ یك از اعضاء دیگر را آن گونه عذاب نكرده باشم.»
×شناسائى انسان
«المرءُ مخبوءٌ تحت لسانه؛(1270) انسان در زیر زبانش پنهان است.»
امان از حرف مردم
بعد از انقلاب در روزگار ترورها و ناامنى و در یك روزِ راهپیمایى، با ماشین به راهپیمایى رفتیم. در راه دیدم مردم نگاه مى كنند، یكى گفت: این آخوندها ما را به راهپیمایى دعوت مى كنند امّا خودشان از ماشین پیاده نمى شوند!
ماشین را پارك كردیم و پیاده با مردم همراه شدیم، شخصى گفت: آقاى قرائتى غیبت شما را كردم، گفتم این قرائتى هم حقّه بازه، پیاده راه مى رود تا بگوید من آخوند خوبى هستم!(1271)