زبان خیرگوى
«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلى الله علیه و آله) لِرَجُلٍ أَتَاهُ أَ لَا أَدُلُّكَ عَلَى أَمْرٍ یُدْخِلُكَ اللَّهُ بِهِ الْجَنَّةَ؟ قَالَ بَلَى یَا رَسُولَ اللَّهِ! قَالَ أَنِلْ مِمَّا أَنَالَكَ اللَّهُ. قَالَ فَإِنْ كُنْتُ أَحْوَجَ مِمَّنْ أُنِیلُهُ؟ قَالَ فَانْصُرِ الْمَظْلُومَ. قَالَ وَ إِنْ كُنْتُ أَضْعَفَ مِمَّنْ أَنْصُرُهُ؟ قَالَ فَاصْنَعْ لِلْأَخْرَقِ یَعْنِی أَشِرْ عَلَیْهِ. قَالَ فَإِنْ كُنْتُ أَخْرَقَ مِمَّنْ أَصْنَعُ لَهُ؟ قَالَ فَأَصْمِتْ لِسَانَكَ إِلَّا مِنْ خَیْرٍ أَ مَا یَسُرُّكَ أَنْ تَكُونَ فِیكَ خَصْلَةٌ مِنْ هَذِهِ الْخِصَالِ تَجُرُّكَ إِلَى الْجَنَّة؛(1264) رسول خدا(صلى الله علیه و آله) به مردى كه خدمتش آمد، فرمود: نمیخواهى تو را به امرى راهنمائى كنم كه خدا به سبب آن تو را به بهشت ببرد؟ عرض كرد: آرى، یا رسول اللَّه! فرمود: از آنچه خدا به تو داده بده. عرض كرد: اگر خودم از آنكه به او دهم نیازمندتر باشم چه كنم؟ فرمود: مظلوم را یارى كن. عرض كردم: اگر خودم از آنكه یاریش كنم ناتوان تر باشم چه كنم؟ فرمود: كارى براى نادان كن -یعنى نادان را راهنمائى كن-. عرض كردم: اگر خودم نادان تر از او بودم چه كنم؟ فرمود: زبانت را جز از خیر، خاموش دار. آیا شادمان نیستى كه یكى از این خصال داشته باشى كه تو را به بهشت ببرد.»
نجات با زبان
«قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلى الله علیه و آله): نَجَاةُ الْمُؤْمِنِ فِی حِفْظِ لِسَانِهِ؛(1265) رسول خدا(صلى الله علیه و آله) فرمود: نجات مؤمن در نگهداشتن زبانش باشد.»
مُهر بر زبان
«یُونُسُ عَنْ مُثَنًّى عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ(علیه السلام) یَقُولُ كَانَ أَبُو ذَرٍّ رَحِمَهُ اللَّهُ یَقُولُ یَا مُبْتَغِیَ الْعِلْمِ إِنَّ هَذَا اللِّسَانَ مِفْتَاحُ خَیْرٍ وَ مِفْتَاحُ شَرٍّ فَاخْتِمْ عَلَى لِسَانِكَ كَمَا تَخْتِمُ عَلَى ذَهَبِكَ وَ وَرِقِك؛(1266) ابو بصیر گوید: شنیدم امام باقر(علیه السلام) فرمود: ابو ذر -رحمه اللَّه- مى گفت اى دانش جو! همانا این زبان كلید خیر و كلید شرّ است، پس همچنان كه بر طلا و نقره ات مُهر میزنى، بر زبانت هم مُهر بزن.»