ارزش خاموشى
«قَالَ أَبُو الْحَسَنِ الرِّضَا(علیه السلام) مِنْ عَلَامَاتِ الْفِقْهِ الْحِلْمُ وَ الْعِلْمُ وَ الصَّمْتُ إِنَّ الصَّمْتَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْحِكْمَةِ إِنَّ الصَّمْتَ یَكْسِبُ الْمَحَبَّةَ إِنَّهُ دَلِیلٌ عَلَى كُلِّ خَیْر؛(1260) از نشانه هاى فقاهت، بردبارى و علم و خاموشى است، همانا خاموشى یكى از درهاى حكمت است، همانا خاموشى محبّت مى آورد و راهنماى هر امر خیرى میباشد. (زیرا انسان با تفكّر به هر خیرى میرسد و خاموشى موجب و مزید تفكّر است).»
كم گوى و گزیده گوى چون دُرّ
«عَنْ أَبِی حَمْزَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ(علیه السلام) یَقُولُ إِنَّمَا شِیعَتُنَا الْخُرْس؛(1261) امام باقر(علیه السلام) فرمود: شیعیان ما بى زبانند (كم كوى و گزیده گویند).»
نگهدارى زبان
«عَنْ أَبِی عَلِیٍّ الْجَوَّانِیِّ قَالَ شَهِدْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) وَ هُوَ یَقُولُ لِمَوْلًى لَهُ یُقَالُ لَهُ سَالِمٌ وَ وَضَعَ یَدَهُ عَلَى شَفَتَیْهِ وَ قَالَ یَا سَالِمُ احْفَظْ لِسَانَكَ تَسْلَمْ؛(1262) ابو على جوانى گوید: امام صادق(علیه السلام) را دیدم انگشت بالاى لبهاى شریفش گذاشته و به غلامش سالم میفرماید: اى سالم! زبانت را نگه دار تا سالم بمانى.»