گواهى زبان در قیامت
«یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُم بِمَا كاَنُواْ یَعْمَلُونَ؛(1256) در آن روز زبانها و دستها و پاهایشان بر ضدّ آنها به اعمالى كه مرتكب مى شدند گواهى مى دهد!»
انسان مسئول حرفهاى خویش
«كَلَّا سَنَكْتُبُ مَا یَقُولُ وَ نَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا؛(1257) هرگز چنین نیست! ما بزودى آنچه را مى گوید مى نویسیم و عذاب را بر او مستمرّ خواهیم داشت!»
ناسازگارى زبان و قلب مشرك
«كَیْفَ وَ إِن یَظْهَرُواْ عَلَیْكُمْ لَا یَرْقُبُواْ فِیكُمْ إِلاًّ وَ لَا ذِمَّةً یُرْضُونَكُم بِأَفْوَهِهِمْ وَ تَأْبَى قُلُوبُهُمْ وَ أَكْثَرُهُمْ فَسِقُونَ؛(1258) چگونه (پیمان مشركان ارزش دارد)، در حالى كه اگر بر شما غالب شوند، نه ملاحظه خویشاوندى با شما را مى كنند، و نه پیمان را؟! شما را با زبان خود خشنود مى كنند، ولى دلهایشان ابا دارد و بیشتر آنها فرمانبردار نیستند!»