اهمیّت زبان
«وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَّجُلَینِ أَحَدُهُمَا أَبْكَمُ لَا یَقْدِرُ عَلَى شَىْ ءٍ وَ هُوَ كَلٌّ عَلَى مَوْلَئهُ أَیْنَمَا یُوَجِّههُّ لَا یَأْتِ بِخَیْرٍ هَلْ یَسْتَوِى هُوَ وَ مَن یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ هُوَ عَلَى صِرَطٍ مُّسْتَقِیمٍ؛(1253) خداوند مثالى (دیگر) زده است: دو نفر را، كه یكى از آن دو، گنگ مادرزاد است و قادر بر هیچ كارى نیست و سربار صاحبش مى باشد او را در پى هر كارى بفرستد، خوب انجام نمى دهد آیا چنین انسانى، با كسى كه امر به عدل و داد مى كند، و بر راهى راست قرار دارد، برابر است؟!»
بدزبانى منافق
«أَشِحَّةً عَلَیْكُمْ فَإِذَا جَاءَ الخَوْفُ رَأَیْتَهُمْ یَنظُرُونَ إِلَیْكَ تَدُورُ أَعْیُنُهُمْ كاَلَّذِى یُغْشَى عَلَیْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذَا ذَهَبَ الخَوْفُ سَلَقُوكُم بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الخَیرِ أُوْلَئكَ لَمْ یُؤْمِنُواْ فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَلَهُمْ وَ كاَنَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرًا؛(1254) آنها در همه چیز نسبت به شما بخیلند و هنگامى كه (لحظات) ترس (و بحرانى) پیش آید، مى بینى آن چنان به تو نگاه مى كنند، و چشمهایشان در حدقه مى چرخد، كه گویى مى خواهند قالب تهى كنند! امّا وقتى حالت خوف و ترس فرو نشست، زبانهاى تند و خشن خود را با انبوهى از خشم و عصبانیت بر شما مى گشایند (و سهم خود را از غنایم مطالبه مى كنند!) در حالى كه در آن نیز حریص و بخیلند آنها (هرگز) ایمان نیاورده اند، از این رو خداوند اعمالشان را حبط و نابود كرد و این كار بر خدا آسان است.»