دو در مقابل یكى
«رُوِیَ عَنْ عُمَرَ بْنِ یَزِیدَ بَیَّاعِ السَّابِرِیِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ النَّاسَ یَزْعُمُونَ أَنَّ الرِّبْحَ عَلَى الْمُضْطَرِّ حَرَامٌ وَ هُوَ مِنَ الرِّبَا فَقَالَ وَ هَلْ رَأَیْتَ أَحَداً اشْتَرَى غَنِیّاً أَوْ فَقِیراً إِلَّا مِنْ ضَرُورَةٍ یَا عُمَرُ قَدْ أَحَلَّ اللَّهُ الْبَیْعَ وَ حَرَّمَ الرِّبا فَارْبَحْ وَ لَا تُرْبِهِ قُلْتُ وَ مَا الرِّبَا قَالَ دَرَاهِمُ بِدَرَاهِمَ مِثْلَانِ بِمِثْلٍ؛(1138) عمر بن یزید كه جامه سابورى مى فروخت گوید: به امام صادق(علیه السلام) عرض كردم: قربانت گردم! مردم فكر مى كنند كه از شخص مضطرّ، سود گرفتن در معاملات حرام است، و در حكم رباست! فرمود: آیا كسى را دیده اى چه فقیر چه ثروتمند، چیزى بخرد مگر به ضرورت؟ اى عمر! براستى كه خداوند داد و ستد را مباح دانسته و ربا را حرام كرده است، در معاملات سود بگیر و ربا مگیر. پرسیدم ربا كدام است؟ فرمود: درهم ها در مقابل درهم ها و دو در مقابل یكى داد و ستد كردن.»
تباهىِ دین با ربا
«سَأَلَ رَجُلٌ الصَّادِقَ(علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- «یَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبا وَ یُرْبِی الصَّدَقاتِ» وَ قَدْ أَرَى مَنْ یَأْكُلُ الرِّبَا یَرْبُو مَالُهُ فَقَالَ فَأَیُّ مَحْقٍ أَمْحَقُ مِنْ دِرْهَمٍ رِبًا یَمْحَقُ الدِّینَ فَإِنْ تَابَ مِنْهُ ذَهَبَ مَالُهُ وَ افْتَقَرَ؛(1139) مردى از امام صادق(علیه السلام) از معناى فرموده خداوند: «یَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبا وَ یُرْبِی الصَّدَقاتِ(1140)؛ خداوند ربا را تباه و صدقات را افزون مى كند» پرسید و گفت: من مى بینم كسى را كه ربا مى خورد و مالش افزون مى شود، چگونه است؟ فرمود: كدام نابودى بالاتر است از یك درهم كه دین را تباه كند، و اگر توبه كرد مال را از دست داده و خود تنگدست گردد.»
پلیدترین كسب
«الإمام الباقر(علیه السلام) : أخبث المكاسب كسب الرّبا؛(1141) امام باقر(علیه السلام) : پلیدترین كسبها، كسب از راه رباخوارى است.»