بى بركتىِ ربا
«وَ مَا ءَاتَیْتُم مِّن رِّبًا لِّیَرْبُوَاْ فِى أَمْوَلِ النَّاسِ فَلَا یَرْبُواْ عِندَ اللَّهِ وَ مَا ءَاتَیْتُم مِّن زَكَوةٍ تُرِیدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُوْلَئكَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ؛(1135) آنچه بعنوان ربا مى پردازید تا در اموال مردم فزونى یابد، نزد خدا فزونى نخواهد یافت و آنچه را بعنوان زكات مى پردازید و تنها رضاى خدا را مى طلبید (مایه بركت است و) كسانى كه چنین مى كنند داراى پاداش مضاعفند.»
زشتىِ ربا
«رَوَى الْحُسَیْنُ بْنُ الْمُخْتَارِ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ دِرْهَمٌ رِبًا أَشَدُّ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ ثَلَاثِینَ زَنْیَةً كُلُّهَا بِذَاتِ مَحْرَمٍ مِثْلِ الْخَالَةِ وَ الْعَمَّةِ؛(1136) ابو بصیر گوید: امام صادق(علیه السلام) فرمود: گرفتن یك درهم ربا در نزد خداوند عزیز گناهش سخت تر است از سى بار زنا كه همه با محارم مانند خاله و عمّه صورت گیرد.»