دشمنىِ دوست
«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ لَا تُطْلِعْ صَدِیقَكَ مِنْ سِرِّكَ إِلَّا عَلَى مَا لَوِ أَطْلَعْتَ عَلَیْهِ عَدُوَّكَ لَمْ یَضُرَّكَ فَإِنَّ الصَّدِیقَ قَدْ یَكُونُ عَدُوّاً یَوْماً مَا؛(1119) امام صادق(علیه السلام) فرمود: دوست خود را از سرّت آگاه مكن، مگر آن سرّى كه اگر دشمنت آن را بفهمد به زیانت نباشد، زیرا روزى مى رسد كه همین دوست، دشمن مى شود.»
تأكید بر نگهداشتن سرّ خود
«عَنْ أَبِی الْحَسَنِ(علیه السلام) قَالَ إِنْ كَانَ فِی یَدِكَ هَذِهِ شَیْ ءٌ فَاسْتَطَعْتَ أَنْ لَا تَعْلَمَ هَذِهِ فَافْعَلْ؛(1120) امام كاظم(علیه السلام) فرمود: اگر در یك دستت چیزى دارى و مى توانى كارى كنى كه دست دیگرت از آن اطلاع پیدا نكند، حتماً این كار را بكن.»
پوشاندن عیب دیگران، رازدارى است
«عَنِ الصَّادِقِ(علیه السلام) قَالَ قَالَ رَجُلٌ لِعَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ(علیه السلام) إِنَّ فُلَاناً یَنْسِبُكَ إِلَى أَنَّكَ ضَالٌّ مُبْتَدِعٌ فَقَالَ لَهُ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ مَا رَعَیْتَ حَقَّ مُجَالَسَةِ الرَّجُلِ حَیْثُ نَقَلْتَ إِلَیْنَا حَدِیثَهُ وَ لَا أَدَّیْتَ حَقِّی حَیْثُ أَبْلَغْتَنِی عَنْ أَخِی مَا لَسْتُ أَعْلَمُهُ إِنَّ الْمَوْتَ یَعُمُّنَا وَ الْبَعْثَ مَحْشَرُنَا وَ الْقِیَامَةَ مَوْعِدُنَا وَ اللَّهَ یَحْكُمُ بَیْنَنَا إِیَّاكَ وَ الْغِیبَةَ فَإِنَّهَا إِدَامُ كِلَابِ أَهْلِ النَّارِ وَ اعْلَمْ أَنَّ مَنْ أَكْثَرَ مِنْ ذِكْرِ عُیُوبِ النَّاسِ شَهِدَ عَلَیْهِ الْإِكْثَارُ أَنَّهُ إِنَّمَا یَطْلُبُهَا بِقَدْرِ مَا فِیهِ؛(1121) امام صادق(علیه السلام) فرمود: مردى به امام سجاد(علیه السلام) عرض كرد: فلانى تو را به گمراهى و بدعت گذارى متّهم مى كند، امام سجاد(علیه السلام) فرمود: تو حقّ همنشینى او را مراعات نكردى كه گفته او را براى من نقل نمودى، و حقّ مرا هم ادا نكردى كه گفته برادرم را كه من از آن خبر نداشتم برایم نقل نمودى؛ همه ما خواهیم مُرد، و همه ما روز قیامت برانگیخته خواهیم شد، و خداوند بین ما قضاوت مى نماید، از غیبت دورى كن! زیرا غیبت خورش سگهاى دوزخ است، و بدان! هر كس عیبهاى مردم را بین دیگران شایع كند، غیبت كننده او نیز بسیار مى گرداند، و از او هم به اندازه اى كه در اوست طلب مى شود.»