سیاحت و بیابانگردى امّت پیامبر(صلى الله علیه و آله)
عثمان بن مظعون مى گوید: به رسول خدا (صلى الله علیه و آله) عرض كردم: دلم مى خواهد از اجتماع دور شده و در بیابانها و گوشه كوهها به عبادت مشغول گردم. پیامبر(صلى الله علیه و آله) فرمود: «یا عثمانُ لا تَفعلْ فَاِنَّ سیاحةَ اُمّتى اَلغَزوُ و الجهادُ؛ اى عثمان! چنین كارى مكن زیرا سیاحت و بیابانگردى امّت من، پیكار و جهاد با دشمن است.»(1072)
گواهى به جهاد
رسول اكرم(صلى الله علیه و آله) فرمود: جبرئیل (علیه السلام) به من در مورد موضوعى خبر داد كه چشمم را روشن كرد و به خاطر آن، قلبم شاد شد، گفت:
«یا محمّدُ مَن غزا فى سبیل اللَّه مِن
اُمَّتِكَ فما اَصابَهُ قَطرَةٌ مِنَ السَّماءِ اَو صُداعٌ اِلّا كانتْ له شهادةٌ یوم القیامَةِ؛ اى محمّد! كسى كه از امّت تو در راه خدا جنگ كند، هر قطره اى كه از آسمان به او مى رسد، یا دردسرى بر او عارض مى گردد، در روز قیامت گواهى به (جهاد او در راه خدا) مى دهد.»(1073)