نخستین پیامبرى كه جنگید
امام باقر(علیه السلام) فرمود: «اوَّلُ مَن قاتَل ابراهیمُ (علیه السلام) حینَ اُسِّرَتِ الرُّومُ لوطاً فَنَفَرَ ابراهیمُ حتّى اِسْتَنْقَذَهُ مِن ایدیهِم... و اوَّلُ مَن اتَّخَذَ الرّایاتِ ابراهیم(علیه السلام) علیها لا اله الّا اللَّهُ؛ نخستین پیامبرى كه جنگید، حضرت ابراهیم(علیه السلام) بود، آن هنگام كه رومیان، حضرت لوط را اسیر كردند، و ابراهیم(علیه السلام) لوط (علیه السلام) را از اسارت آنها آزاد ساخت... و اولین كسى كه پرچمهایى برافراشت، ابراهیم (علیه السلام) بود، كه بر آنها نوشته شده بود: لا اله الّا اللَّه؛ نیست معبودى جز خداى یكتا.»(1066)
ساماندهى امور دین و دنیا
امیر مؤمنان على(علیه السلام) در ضمن گفتارى فرمود: «و اللَّهِ ما صَلُحَتْ دنیا و لا دینٌ اِلّا بِالجِهادِ؛ سوگند به خدا دنیا و دین (امور مادى و معنوى) سامان نمى یابد جز در پرتو جهاد و پیكار.»(1067)
احوال مجاهدان در بهشت
رسول اكرم(صلى الله علیه و آله) فرمود: «لِلجنّةِ بابٌ یُقالُ له بابُ المُجاهدینَ، یِمضونَ الیهِ فاِذا هو مفتوحٌ و هم مُتَقَلِّدون بِسیوفهم و الجمعُ فى الموقِفِ و الملائِكةُ تَرحَبُ بهم؛ در بهشت، درى است كه به آن درِ مجاهدان گویند. مجاهدان به سوى آن در، حركت مى كنند و ناگهان آن در را به روى خود گشوده مى بینند در حالى كه آنها اسلحه هاى خود را به گردن خود آویخته اند و سایر خلایق در محشر اجتماع كرده و فرشتگان به آنها خیر مقدم و خوشامد مى گویند.»(1068)