غذاى حضرت على(علیه السلام)
«و فی یده رغیف ارى قشار الشّعیر فی وجهه یا فضّة الا تتّقین اللَّه فی هذا الشّیخ؟ الا تنخلون له طعاما ممّا ارى ما فیه من النّخالة؟ فقالت لقد تقدّم الینا ان لا تنخل له طعاما. بابى و امّى من لم ینخل له طعام. قال صادق(علیه السلام) : یأكل هو الشّعیر غیر منخول؛(1034) (سوید ابن غفله روزى بعد از ظهر موقع صرف غذا حضور على(علیه السلام) شرفیاب شد. گفت دیدم حضرت كنار سفره نشسته) و نان خشكى در دست آن حضرت است كه سبوسهاى جو در آن آشكار بود. (نزد خدمتگزار آن حضرت رفت و گفت:) چرا مراعات حال این پیرمرد را نمیكنید؟ (چرا نان از آرد الك نكرده به او میدهید كه این اندازه سبوس دارد؟ فضّه گفت) خود آن حضرت دستور داده كه نانش از آرد الك نكرده باشد. (سوید مجدداً حضور حضرت آمد، قصّه خود را با فضه به عرض رساند. معلوم شد كه على(علیه السلام) این روش را از نبىّ اكرم(صلى الله علیه و آله) فراگرفته است و فرمود:) پدر و مادرم فداى رهبر بزرگ اسلام باد كه نانش از آرد الك نكرده بود. امام صادق(علیه السلام) (درباره سلیمان پیغمبر میفرمود:) نان حضرت سلیمان از آرد جو سبوس نگرفته بود.»
ارزش نان
«قال النّبىّ(صلى الله علیه و آله): اكرموا الخبز فانّه قد عمل فیه ما بین العرش الى الارض و ما فیها من كثیر من خلقه؛(1035) رسول اكرم(صلى الله علیه و آله) فرمود: نان را كه فراورده كشاورزى است عزیز دارید چه آنكه عوامل سماوى و ارضى و بسیارى از آفریده هاى الهى در ایجاد آن مؤثّر بوده اند.»
شرایط خوردن غذا
«عن علىّ(علیه السلام) قال: من اكل الطّعام على النّقاء و اجاد الطّعام تمضّغا و ترك الطّعام و هو یشتهیه و لم یحبس الغائط اذا اتى لم یمرض الّا مرض الموت؛(1036) على(علیه السلام) فرموده: كسى كه در خوردن غذا پاكیزگى را مراعات میكند، غذا را بخوبى مى جود، با داشتن اشتها از طعام دست میكشد، و تخلیه روده را موقعى كه آماده مى شود به تعویق نمى اندازد، شایسته است همیشه سالم باشد و جز به مرض موت دچار بیمارى دیگرى نشود.»