محدود بودن خوردنى هاى حرام در اسلام
«وَ قَالُواْ هَذِهِ أَنْعَمٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ لَّا یَطْعَمُهَا إِلَّا مَن نَّشَاءُ بِزَعْمِهِمْ وَ أَنْعَمٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُهَا وَ أَنْعَمٌ لَّا یَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَیْهَا افْتِرَاءً عَلَیْهِ سَیَجْزِیهِم بِمَا كَانُواْ یَفْتَرُونَ؛(1029) و گفتند: «این قسمت از چهارپایان و زراعت (كه مخصوص بتهاست، براى همه) ممنوع است و جز كسانى كه ما بخواهیم- به گمان آنها- نباید از آن بخورند! و (اینها) چهارپایانى است كه سوارشدن بر آنها (بر ما) حرام شده است!» و (نیز) چهارپایانى (بود) كه (هنگام ذبح،) نام خدا را بر آن نمى بردند، و به خدا دروغ مى بستند (و مى گفتند: «این احكام، همه از ناحیه اوست.)» بزودى (خدا) كیفر افتراهاى آنها را مى دهد!»
نهى از اسراف در خوردنى ها و آشامیدنى ها
«یَبَنِى ءَادَمَ خُذُواْ زِینَتَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَ كُلُواْ وَ اشْرَبُواْ وَ لَا تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ؛(1030) اى فرزندان آدم! زینت خود را به هنگام رفتن به مسجد، با خود بردارید! و (از نعمتهاى الهى) بخورید و بیاشامید، ولى اسراف نكنید كه خداوند مسرفان را دوست نمى دارد!»
آب و تغذیه
«أَ وَ لَمْ یَرَوْاْ أَنَّا نَسُوقُ الْمَاءَ إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعَمُهُمْ وَ أَنفُسُهُمْ أَ فَلَا یُبْصِرُونَ؛(1031) آیا ندیدند كه ما آب را بسوى زمینهاى خشك مى رانیم و بوسیله آن زراعتهایى مى رویانیم كه هم چهارپایانشان از آن مى خورند و هم خودشان تغذیه مى كنند آیا نمى بینند؟!»