اهمیّت حق النّاس
از عالم بزرگوار «سیّد نعمت اللَّه جزایرى» نقل شده كه در روایت است: در روز قیامت، بنده را بر محلّى كه منظر مردم است مى آورند و ندا مى كنند: هر كس به گردن این شخص حقّى دارد، اكنون موقع رسیدگى به حساب اوست، پیش او بیاید و حقّش را بستاند.
سخت ترین پیشامد براى آن بنده این است كه شخصى را مشاهده كند كه او را مى شناخته، زیرا در آن حال مى ترسد، آن شخص ادعایى بر او بنماید.
روایت شده: در مقابل هر یك ششم درهم (982) هفتصد نماز قبول شده از او مى گیرند و به صاحب حق مى دهند.(983)
حقّ القلم
علاّمه سیّد محمّد حسین طباطبایى مى فرمودند: من دستنویس جلد اوّل تفسیر المیزان را به چاپخانه بردم. مسئول چاپخانه گفت: خطّ شما را حروفچین هاى ما نمى توانند بخوانند باید بازنویسى شود. من این كار را به چند نفر از شاگردانم، محوّل كردم آنها این كار را انجام دادند و دست نویس هاى جدید را به من تحویل دادند. من نیز در قبال زحمتشان به آنها حقّ القلم دادم ولى آنان امتناع كردند. به آنها گفتم: درست است كه من استاد شما هستم اما من بهره كشى را تحت هر عنوان باشد كارى ناپسند مى دانم، مجّانى و حتّى ارزان كار كشیدن، بیگارى گرفتن است. من باید حقّ القلم شما را بدهم. خواهش مى كنم رودرواسى نكنید. بالاخره آنها از گرفتن حقّ القلم امتناع كردند.(984)
قرض مقروض را پرداخت
امام زین العابدین(علیه السلام) روزى به عیادت محمد بن اسامة كه مریض بود، رفتند و محمد را گریان دیدند. به او فرمودند: حالت چطور است؟ عرض كرد: قرض دارم (و ناراحت بدهى خود هستم)! امام فرمود: «چه مقدار مقروض هستى!» گفت: پانزده هزار دینار؛ فرمود: «همه آن قرض را مى پردازم» و قرض او را پرداخت.(985)