سه نوع پاداش الهى براى حاجیان
«قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) الْحُجَّاجُ یَصْدُرُونَ عَلَى ثَلَاثَةِ أَصْنَافٍ صِنْفٌ یُعْتَقُ مِنَ النَّارِ وَ صِنْفٌ یَخْرُجُ مِنْ ذُنُوبِهِ كَهَیْئَةِ یَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ وَ صِنْفٌ یُحْفَظُ فِی أَهْلِهِ وَ مَالِهِ فَذَاكَ أَدْنَى مَا یَرْجِعُ بِهِ الْحَاج؛(942) ابو عبد اللَّه صادق(علیه السلام) گفت: حاجیان، با سه نوع پاداش الهى به خانه خود بازمى گردند: یك دسته از آتش دوزخ رها مى شوند كه گناه گذشته و آینده آنان بخشوده مى گردد. و یك دسته از گناهان خود پاك مى شوند مانند آن روزى كه از مادر به دنیا آمده اند. و یك دسته از حیث مال و خاندان خود بیمه ایمنى دریافت مى كنند، و این نازلترین پاداشى است كه یك نفر حاجى دریافت مى كند.»
هزینه رفت و آمد حجّ
«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ إِذَا أَخَذَ النَّاسُ مَنَازِلَهُمْ بِمِنًى نَادَى مُنَادٍ لَوْ تَعْلَمُونَ بِفِنَاءِ مَنْ حَلَلْتُمْ لَأَیْقَنْتُمْ بِالْخَلَفِ بَعْدَ الْمَغْفِرَة؛(943) ابو عبد اللَّه صادق(علیه السلام) گفت: بعد از آنكه حاجیان در چادرهاى منى جابجا شوند، از جانب حق ندائى برآید كه اى حاجیان! اگر شما مى دانستید كه در بارگاه چه كسى پا نهاده اید، با خاطرى آرام، یقین مى كردید كه علاوه بر مغفرت و آمرزش، هزینه رفت و آمد خود را نیز دریافت مى كنید.»
اهمیّت انجام حجّ خانه خدا نسبت به سایر ثوابها
«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ قَالَ لِی إِبْرَاهِیمُ بْنُ مَیْمُونٍ كُنْتُ جَالِساً عِنْدَ أَبِی حَنِیفَةَ فَجَاءَهُ رَجُلٌ فَسَأَلَهُ فَقَالَ مَا تَرَى فِی رَجُلٍ قَدْ حَجَّ حَجَّةَ الْإِسْلَامِ الْحَجُّ أَفْضَلُ أَمْ یُعْتِقُ رَقَبَةً فَقَالَ لَا بَلْ عِتْقُ رَقَبَةٍ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع كَذَبَ وَ اللَّهِ وَ أَثِمَ لَحَجَّةٌ أَفْضَلُ مِنْ عِتْقِ رَقَبَةٍ وَ رَقَبَةٍ وَ رَقَبَةٍ حَتَّى عَدَّ عَشْراً ثُمَّ قَالَ وَیْحَهُ فِی أَیِّ رَقَبَةٍ طَوَافٌ بِالْبَیْتِ وَ سَعْیٌ بَیْنَ الصَّفَا وَ الْمَرْوَةِ وَ الْوُقُوفُ بِعَرَفَةَ وَ حَلْقُ الرَّأْسِ وَ رَمْیُ الْجِمَارِ لَوْ كَانَ كَمَا قَالَ لَعَطَّلَ النَّاسُ الْحَجَّ وَ لَوْ فَعَلُوا كَانَ یَنْبَغِی لِلْإِمَامِ أَنْ یُجْبِرَهُمْ عَلَى الْحَجِّ إِنْ شَاءُوا وَ إِنْ أَبَوْا فَإِنَّ هَذَا الْبَیْتَ إِنَّمَا وُضِعَ لِلْحَج؛(944) ابراهیم بن میمون براى ابو عبد اللَّه صادق(علیه السلام) گزارش كرده بود كه من در حضور ابو حنیفه نشسته بودم، مردى آمد و پرسید: رأى شما چیست؟ كسى كه حج فریضه را انجام داده باشد، آیا باز هم به حج برود بهتر است یا اینكه با هزینه حج، بنده اى بخرد و در راه خدا آزاد كند؟ و ابو حنیفه گفته بود: آزاد كردن بنده بهتر است. ابو عبد اللَّه صادق(علیه السلام) بعد از نقل این خبر گفت: به خدا سوگند كه ابو حنیفه دروغ گفته و فتواى ناحق داده است؛ به خدا سوگند كه حجّ خانه خدا بهتر است از خریدن و آزاد كردن یك بنده با یك بنده دیگر و یك بنده دیگر تا برسد به ده بنده كامل. واى بر ابو حنیفه! با آزاد كردن كدام بنده به طواف كعبه و سعى صفا و مروه و فیض عرفه خواهد رسید؟ و یا پاداش سرتراشى و رجم مجسّمه شیطان را دریافت خواهد كرد؟! این چه فتوائى است كه اگر شهرت یابد، مردم حجّ خانه خدا را به تعطیل مى كشانند، و اگر حجّ خانه خدا به تعطیل بكشد، امام زمان موظّف مى شود كه فتواى ابو حنیفه را نقض كند و مردم را به سفر حج مجبور سازد، چه راضى به سفر باشند و یا نباشند، چرا كه بنیاد خانه كعبه بر حج و زیارت نهاده شده است.»