حجّ، سبب نجات از آتش
«امام صادق(علیه السلام) : مَن حَجَّ حَجَّةَ الإسلامِ، فَقَد حَلَّ عُقدَةٌ مِنَ النّارِ مِن عُنُقِهِ؛(939) امام صادق(علیه السلام) : هر كس حجّ واجبش را به جاى آورد، گره اى از آتش، از گردن خویش گشوده است.»
مودّت اهل بیت(علیهم السلام) همراه مراسم حجّ
«عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ(علیه السلام) قَالَ نَظَرَ إِلَى النَّاسِ یَطُوفُونَ حَوْلَ الْكَعْبَةِ فَقَالَ هَكَذَا كَانُوا یَطُوفُونَ فِی الْجَاهِلِیَّةِ إِنَّمَا أُمِرُوا أَنْ یَطُوفُوا بِهَا ثُمَّ یَنْفِرُوا إِلَیْنَا فَیُعْلِمُونَا وَلَایَتَهُمْ وَ مَوَدَّتَهُمْ وَ یَعْرِضُوا عَلَیْنَا نُصْرَتَهُمْ ثُمَّ قَرَأَ هَذِهِ الآْیَةَ: «فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِم»؛(940) ابو جعفر باقر(علیه السلام) به مردمى كه اطراف خانه كعبه طواف مى كردند، نظرى افكند و گفت: دوران جاهلیّت نیز به همین نحو طواف مى كردند. تكلیف مردم به همین طواف خاتمه نمى یابد. مردم مكلّفند كه بعد از طواف خانه به خدمت ما كوچ كنند و مراتب وابستگى و مودّت خود را اعلام كنند و نصرت و یارى خود را عرضه كنند. آن گاه ابوجعفر باقر(علیه السلام) به تلاوت این آیه پرداخت: «بار خدایا ... و دلهاى مردم را به سوى آنان پرواز ده».»
زائران خانه خدا سه دسته اند
«قَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ(علیه السلام) حُجُّوا وَ اعْتَمِرُوا تَصِحَّ أَبْدَانُكُمْ وَ تَتَّسِعْ أَرْزَاقُكُمْ وَ تُكْفَوْنَ مَئُونَاتِ عِیَالِكُمْ وَ قَالَ الْحَاجُّ مَغْفُورٌ لَهُ وَ مَوْجُوبٌ لَهُ الْجَنَّةُ وَ مُسْتَأْنَفٌ لَهُ الْعَمَلُ وَ مَحْفُوظٌ فِی أَهْلِهِ وَ مَالِه؛(941) على بن الحسین(علیه السلام) گفت: به حجّ و عمره بپردازید تا درد و بلا از جان شما برود و روزى شما فراخ گردد و خرجى اهل و عیال از دوش شما برداشته شود. على بن الحسین(علیه السلام) گفت: زائران خانه خدا به سه دسته تقسیم مى شوند: یك دسته مورد مغفرت واقع مى شوند و بهشت نیز بر آنان واجب مى شود. یك دسته مورد مغفرت واقع مى شوند ولى پرونده آنان باز مى ماند تا حسنات و سیئات آنان ثبت شود و چه بسا دوزخى شوند. یك دسته مورد مغفرت واقع نمى شوند، اما حدّاقلّ پاداشى كه دریافت كنند، جان و مال و خاندانشان از بلا در أمان مى ماند.»