حقّ حج
«امام سجّاد(علیه السلام) : حَقُّ الحَجِّ أن تَعلَم أنَّهُ وِفادَةٌ إلى رَبِّكَ و فِرارٌ إلیهِ مِن ذُنُوبِكَ و بِهِ قَبولُ تَوبَتِكَ و قَضاءُ الفرضِ الَّذى أوجَبَهُ اللَّهُ عَلَیكَ؛(938) امام سجّاد(علیه السلام) : حقّ حجّ (بر تو) آن است كه بدانى حجّ، به میهمانى پروردگارت رفتن است. و از گناهان به سوى او گریختن، و سبب قبولى توبه، و گزاردن فریضه اى كه خداوند آن را بر تو واجب كرده است.»
حجّ، سبب نجات از آتش
«امام صادق(علیه السلام) : مَن حَجَّ حَجَّةَ الإسلامِ، فَقَد حَلَّ عُقدَةٌ مِنَ النّارِ مِن عُنُقِهِ؛(939) امام صادق(علیه السلام) : هر كس حجّ واجبش را به جاى آورد، گره اى از آتش، از گردن خویش گشوده است.»
مودّت اهل بیت(علیهم السلام) همراه مراسم حجّ
«عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ(علیه السلام) قَالَ نَظَرَ إِلَى النَّاسِ یَطُوفُونَ حَوْلَ الْكَعْبَةِ فَقَالَ هَكَذَا كَانُوا یَطُوفُونَ فِی الْجَاهِلِیَّةِ إِنَّمَا أُمِرُوا أَنْ یَطُوفُوا بِهَا ثُمَّ یَنْفِرُوا إِلَیْنَا فَیُعْلِمُونَا وَلَایَتَهُمْ وَ مَوَدَّتَهُمْ وَ یَعْرِضُوا عَلَیْنَا نُصْرَتَهُمْ ثُمَّ قَرَأَ هَذِهِ الآْیَةَ: «فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِم»؛(940) ابو جعفر باقر(علیه السلام) به مردمى كه اطراف خانه كعبه طواف مى كردند، نظرى افكند و گفت: دوران جاهلیّت نیز به همین نحو طواف مى كردند. تكلیف مردم به همین طواف خاتمه نمى یابد. مردم مكلّفند كه بعد از طواف خانه به خدمت ما كوچ كنند و مراتب وابستگى و مودّت خود را اعلام كنند و نصرت و یارى خود را عرضه كنند. آن گاه ابوجعفر باقر(علیه السلام) به تلاوت این آیه پرداخت: «بار خدایا ... و دلهاى مردم را به سوى آنان پرواز ده».»