تأثیر چشم زخم در محمد حنفیه
یكى از مواردِ تأثیر چشم زخم در مورد محمد حنفیه فرزند امیرالمومنین على(علیه السلام) واقع شد كه چون در جنگِ صفّین شجاعتى از ایشان ظاهر شد، سه مرتبه به لشكرِ معاویه حمله كرد. پس او را چشم زدند طورى كه یك طرفِ بدنش فلج شد و قدرت بر حركت نداشت و لِذا همراه برادرش به كربلا نیامد.(918)
بازوبند یوسف(علیه السلام)
گفته اند كه آبِ آن چاهى كه برادران یوسف(علیه السلام) وى را در آن انداختند تلخ بود، چون یوسف در چاه آرام گرفت آبِ آن خوش گشت و چاهِ تاریك، روشن شد، امّا بر بازوىِ وى تعویذى بسته بود كه یعقوب آن را از بیمِ چشم زخم بر وى بسته بود، و در آن تعویذ پیراهنِ ابراهیم خلیل بود، پیراهنى از حریرِ بهشت كه جبرئیل آن روز كه ابراهیم را برهنه در آتشِ نمرود مى افكندند، از بهشت آورده بود، و بعد از ابراهیم، اسحاق از وى به میراث برد و بعد از اسحاق، یعقوب. آن ساعت كه یوسف برهنه در چاه آمد، جبرئیل آن تعویذ بگشاد و پیراهن بیرون آورد و در یوسف پوشانید.(919)
چشم زخم به پیامبر(صلى الله علیه و آله)
كلبى گوید كفّار خواستند رسول خدا(صلى الله علیه و آله) را به وسیله چشم زخم آسیب رسانند، لِذا قومى از قریش آمدند و در مقابلِ او ایستادند و گفتند ما مثلِ این مرد از حیثِ فصاحت و بلاغت و هم از لحاظ اظهارِ بیّنه و دلائل كسى را ندیده ایم و اینان قومِ بنى اسد بودند كه معروف به بد چشمى شده بودند و به هر چیزى اگر چشم مى انداختند و از آن تعریفِ زیاد مى كردند به آن آسیبى مى رسید، لِذا به یكى از آنها گفته بودند از تو مى خواهیم كه به محمّد چشم زخم بزنى، این مرد چنین كرد و چشمِ خود را به پیامبر(صلى الله علیه و آله) افكند و شروع به تعریف و توصیفِ رسول خدا(صلى الله علیه و آله) نمود و سخت، چشمِ خود را به پیامبر(صلى الله علیه و آله) دوخت در حالتى كه رسولِ خدا(صلى الله علیه و آله) به قرائتِ قرآن مشغول بود و این نگاه و نظاره قریبِ یك ساعت به طول انجامید و پیشِ خود تصوّر مى كرد كه چشمِ او تأثیرى در رسولِ خدا خواهد نمود. سپس آیاتِ انتهایى سوره مباركه قلم «و ان یكاد...» بر رسولِ خدا(صلى الله علیه و آله) نازل شد.
در بعضى روایت آمده كه پیغمبر(صلى الله علیه و آله) در مسجد نشسته بود و قرآن مى خواند. این جماعت بر در مسجد ایستاده انتظار مى كشیدند تا آن حضرت از مسجد بیرون آید او را به بدچشمى آفتى رسانند. جبرئیل(علیه السلام) آمد و آیه «وَ إِنْ یَكادُ الَّذِینَ كَفَرُوا لَیُزْلِقُونَكَ بِأَبْصارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَ یَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ وَ ما هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعالَمِینَ» را آورد و گفت: «یا رسول اللَّه! این آیه را تلاوت فرما تا از چشم زخم ایمن باشى!» آن حضرت این آیه را بخواند و از مسجد بیرون آمد، چون چشمِ حضرت، بر ایشان افتاد كور شدند و بر وى درآمدند و وى به سلامت از پیشِ ایشان بگذشت...(920)