رفعِ نحوست و آزار با دعا
از آیت اللَّه العظمى بهجت حفظه اللَّه نقل شده است كه به مرحوم حجّت الاسلام سیّد محمّد باقر شفتى(رحمه الله) - پدر سیّد محمّد، صاحب مناهل - مى گفتند: خانه اى كه بابتِ وجوهات به شما داده اند، منحوس و محلِّ سكونتِ جن است و علّتِ این كه صاحبَش آن را به شما داده، همین است. زیرا نمى توانسته از آن استفاده كند. ایشان فرمود: نحوسَتَش را با دعاىِ شب از بین مى برم. تا این كه كار به جایى رسید كه مردم براى تیمّن و تبرّك، عقدهاىِ ازدواج را در آن خانه برگزار مى كردند.(862)
توسّل به حضرت مسلم(علیه السلام)
شخصى گفت: در تاریكى - به گمانم - بر روىِ یكى از جنّیان پا گذاشتم و آن جن در اثرِ آن تلف شد. از این رو آن ها مرا اذیّت مى كردند تا این كه در راهِ نجف و كوفه با آنها برخورد كردم و گفتم: شكایتِ شما را به حضرتِ مسلم(علیه السلام) مى كنم. بسیار اصرار كردند كه این كار را نكن. ولى من شكایت كردم و شنیدم كه حضرتِ مسلم(علیه السلام) آنها را تعزیر مى كند! و مى فرماید: باید به گونه اى ظاهر شوید كه او بر سر راهش نفهمد و شما را نبیند و...(863)
جن ها سنّى ندارند!
جن ها به كسانى كه آن ها را دیده اند گفته اند: در بینِ ما كافر هست؛ شیعه هم هست ولى سنّى نیست! این یعنى چه؟ كافر است امّا سنّى نیست. گفته اند: به این جهت كه پیرمردهاىِ ما روزِ عید غدیر بودند و مى گویند: ما دیدیم حضرت رسول(صلى الله علیه و آله) این كارها را كرد. بعد هم گفته اند كه قضایاىِ روزِ غدیر را بگویید و بنویسید. مى گویند كه حضرتِ رسول(صلى الله علیه و آله) عبایَش را درآورد و روىِ پلّه هایى كه مثلِ منبر شده بود، گذاشت تا به خاطرِ داغى این سنگ ها یك چیز حائلى باشد. و شاید در روایات ما پیدا نشده است كه عبا را روى سنگ ها گذاشت.(864)
در این رابطه همچنین حضرت علاّمه حسن زاده آملى فرمودند: جنابِ استادِ ما، علّامه طباطبایى(رحمه الله) صاحبِ تفسیرِ قیّم و عظیمِ المیزان فرموده است كه استادِ ما، مرحوم سیّد على قاضى(رحمه الله) حكایت كرده كه كسى از جن پرسیده است، (شاید آن كس خودِ مرحوم قاضى بوده) طایفه جن بر چه مذهبى هستند؟ آن جن در جواب گفت: طایفه جن مانندِ طایفه انس داراىِ مذاهبِ گوناگون هستند، جز این كه سنّى ندارند. براىِ اینكه در میانِ ما كسانى هستند كه در واقعه غدیرِ خم حضور داشتند و شاهدِ ماجرا بوده اند.(865)