دعایى مجرّب
«بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ مِنَ اللَّهِ وَ إِلَى اللَّهِ وَ فِى سَبِیلِ اللَّهِ اللَّهُمَّ إِلَیْكَ أَسْلَمْتُ نَفْسِى وَ إِلَیْكَ وَجَّهْتُ وَجْهِى وَ إِلَیْكَ فَوَّضْتُ أَمْرِی فَاحْفَظْنِى بِحِفْظِ الْإِیمَانِ مِنْ بَیْنِ یَدَیَّ وَ مِنْ خَلْفِى وَ عَنْ یَمِینِى وَ عَنْ شِمَالِى وَ مِنْ فَوْقِى وَ مِنْ تَحْتِى وَ ادْفَعْ عَنِّى بِحَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ فَإِنَّهُ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ؛(857) (از حضرتِ امام زین العابدین(علیه السلام) روایت شده كه فرمودند: اگر براىِ ضرر رساندن به من، جنّ و انس جمع شوند، هرگاه این كلمات را بگویم، هیچ ترسى نخواهم دشت:)
نیكى كردن اجنّه
«عَنْ فُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ(علیه السلام) یَقُولُ إِنَّ نَفَراً مِنَ الْمُسْلِمِینَ خَرَجُوا إِلَى سَفَرٍ لَهُمْ فَضَلُّوا الطَّرِیقَ فَأَصَابَهُمْ عَطَشٌ شَدِیدٌ فَتَكَفَّنُوا وَ لَزِمُوا أُصُولَ الشَّجَرِ فَجَاءَهُمْ شَیْخٌ وَ عَلَیْهِ ثِیَابٌ بِیضٌ فَقَالَ قُومُوا فَلَا بَأْسَ عَلَیْكُمْ فَهَذَا الْمَاءُ فَقَامُوا وَ شَرِبُوا وَ ارْتَوَوْا فَقَالُوا مَنْ أَنْتَ یَرْحَمُكَ اللَّهُ فَقَالَ أَنَا مِنَ الْجِنِّ الَّذِینَ بَایَعُوا رَسُولَ اللَّهِ(علیه السلام) إِنِّى سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ(علیه السلام) یَقُولُ الْمُؤْمِنُ أَخُو الْمُؤْمِنِ عَیْنُهُ وَ دَلِیلُهُ فَلَمْ تَكُونُوا تَضَیَّعُوا بِحَضْرَتِى؛(858) فضیل یسار گفت: از امام باقر(علیه السلام) شنیدم كه مى فرماید: گروهى از مسلمانان به سفرى رفتند و آن گاه راه را گم كردند و بسیار تشنه شدند. پس كفن پوشیده و خود را به تنه درختان چسباندند. آن گاه پیرمردى سپیدپوش به نزدشان آمد و گفت: برخیزید و آب بنوشید و خیالِتان راحت باشد. هنگامیكه سیراب شدند، گفتند: خدا تو را بیامرزد تو كیستى؟ او گفت: من از جنّیانى هستم كه با رسولِ خدا(صلى الله علیه و آله) بیعت كرده اند. من از رسولِ خدا(صلى الله علیه و آله) شنیدم كه مى فرماید: «مؤمن برادرِ مؤمن و چشم و راهنماىِ اوست. پس شما نباید در برابرِ من تباه مى شدید و از بین مى رفتید.»
روزه گرفتنِ اجنّه
«إِنَّ نوحاً(علیه السلام) لَمَّا رَكِبَ السَّفینة رَكِبا فى اوَّلِ یَوْمٍ مِنْ رَجَب فَأَمَرَ مَنْ مَعَهُ مِنَ الجِنِّ وَ الاِنْسِ اَنْ یَصوموا ذلِكَ الْیَوْم؛(859) زمانیكه حضرت نوح(علیه السلام) بر كشتى در اوّل رجب سوار شد، به جنّ و انس دستور داد كه آن روز را روزه بگیرند.»