مدح و ذمّ بى اثر در مؤمن
«یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ مَن یَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِى اللَّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَفِرِینَ یُجَهِدُونَ فِى سَبِیلِ اللَّهِ وَ لَا یَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ وَ اللَّهُ وَسِعٌ عَلِیمٌ؛(811) اى كسانى كه ایمان آورده اید! هر كس از شما، از آیین خود بازگردد، (به خدا زیانى نمى رساند خداوند جمعیّتى را مى آورد كه آنها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند، در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر كافران سرسخت و نیرومندند آنها در راه خدا جهاد مى كنند، و از سرزنش هیچ ملامتگرى هراسى ندارند. این، فضل خداست كه به هر كس بخواهد (و شایسته ببیند) مى دهد و (فضل) خدا وسیع، و خداوند داناست.»
همه حمد و ستایشها مخصوص خداست
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَلَمِینَ؛(812) ستایش مخصوص خداوندى است كه پروردگار جهانیان است.»
ستایش مؤمنان
«إِنَّمَا یُؤْمِنُ بَِایَتِنَا الَّذِینَ إِذَا ذُكِّرُواْ بِهَا خَرُّواْ سُجَّدًا وَ سَبَّحُواْ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ هُمْ لَا یَسْتَكْبِرُونَ؛ تَتَجَافَى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَ طَمَعًا وَ مِمَّا رَزَقْنَهُمْ یُنفِقُونَ؛(813) تنها كسانى كه به آیات ما ایمان مى آورند كه هر وقت این آیات به آنان یادآورى شود به سجده مى افتند و تسبیح و حمد پروردگارشان را بجا مى آورند، و تكبّر نمى كنند. پهلوهایشان از بسترها در دل شب دور مى شود (و بپا مى خیزند و رو به درگاه خدا مى آورند) و پروردگار خود را با بیم و امید مى خوانند، و از آنچه به آنان روزى داده ایم انفاق مى كنند!»