تملّق مشركین
«كَیْفَ وَ إِن یَظْهَرُواْ عَلَیْكُمْ لَا یَرْقُبُواْ فِیكُمْ إِلاًّ وَ لَا ذِمَّةً یُرْضُونَكُم بِأَفْوَهِهِمْ وَ تَأْبَى قُلُوبُهُمْ وَ أَكْثَرُهُمْ فَسِقُونَ؛(809) چگونه (پیمان مشركان ارزش دارد)، در حالى كه اگر بر شما غالب شوند، نه ملاحظه خویشاوندى با شما را مى كنند، و نه پیمان را؟! شما را با زبان خود خشنود مى كنند، ولى دلهایشان ابا دارد و بیشتر آنها فرمانبردار نیستند!»
ستایش الهى از بندگان خوب
«وَ خُذْ بِیَدِكَ ضِغْثًا فَاضْرِب بِّهِ وَ لَا تَحْنَثْ إِنَّا وَجَدْنَهُ صَابِرًا نِّعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ؛(810) (و به او گفتیم:) بسته اى از ساقه هاى گندم (یا مانند آن) را برگیر و با آن (همسرت را) بزن و سوگند خود را مشكن! ما او را شكیبا یافتیم چه بنده خوبى كه بسیار بازگشت كننده (به سوى خدا) بود!»
مدح و ذمّ بى اثر در مؤمن
«یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ مَن یَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِى اللَّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَفِرِینَ یُجَهِدُونَ فِى سَبِیلِ اللَّهِ وَ لَا یَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ وَ اللَّهُ وَسِعٌ عَلِیمٌ؛(811) اى كسانى كه ایمان آورده اید! هر كس از شما، از آیین خود بازگردد، (به خدا زیانى نمى رساند خداوند جمعیّتى را مى آورد كه آنها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند، در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر كافران سرسخت و نیرومندند آنها در راه خدا جهاد مى كنند، و از سرزنش هیچ ملامتگرى هراسى ندارند. این، فضل خداست كه به هر كس بخواهد (و شایسته ببیند) مى دهد و (فضل) خدا وسیع، و خداوند داناست.»