سعادت دنیایى
«قَالَ النَّبِیُّ(صلى الله علیه و آله) الدُّنْیَا مَلْعُونَةٌ وَ مَلْعُونٌ مَنْ فِیهَا إِلَّا عَالِماً أَوْ مُتَعَلِّماً أَوْ ذَاكِراً اللَّهَ تَعَالَى؛ نبى اكرم(صلى الله علیه و آله) فرمود: دنیا ملعون و نفرین شده است و هر كس كه در این دنیاست نفرین شده مگر دانشمند و دانش جو یا آنان كه به یاد خدایند.»
ایمنى از خطا و ناراحتى
«رُوِیَ فِى قَوْلِهِ تَعَالَى إِنَّ إِبْراهِیمَ كانَ أُمَّةً قانِتاً لِلَّهِ حَنِیفاً وَ لَمْ یَكُ مِنَ الْمُشْرِكِینَ إِنَّهُ كَانَ یَعْلَمُ الْخَیْرَ و قیل الموعظة حرز من الخطإ و أمنا من الأذى و جلاء للقلوب من الصداء؛ روایت شده در كلام خداى تعالى «إِنَّ إِبْراهِیمَ كانَ أُمَّةً قانِتاً لِلَّهِ حَنِیفاً وَ لَمْ یَكُ مِنَ الْمُشْرِكِینَ»؛ همانا ابراهیم پیشوائى حق گراى و فرمانبردار خدا بود هیچ گاه از مشركان نبود»، همانا او نیكوئیها را مى آموخت، و گفته شده كه پند و اندرز نگاه دارنده از خطا و ایمنى از ناراحتى و روشنى براى دلهاست از تاریكى.»
عمل به نصیحت هاى خود
«قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(علیه السلام) الزَّاهِدُونَ فِى الدُّنْیَا قَوْمٌ وُعِظُوا فَاتَّعَظُوا وَ خُوِّفُوا فَحَذِرُوا وَ عَلِمُوا فَعَمِلُوا إِنْ أَصَابَهُمْ یُسْرٌ شَكَرُوا وَ إِنْ أَصَابَهُمْ عُسْرٌ صَبَرُوا. قَالُوا یَا وَصِیَّ رَسُولِ اللَّهِ! لَا نَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ حَتَّى نَعْمَلَ بِهِ كُلِّهِ وَ لَا نَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ حَتَّى نَنْتَهِیَ عَنْهُ كُلِّهِ. فَقَالَ لَا بَلْ مُرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ إِنْ لَمْ تَعْمَلُوا بِهِ كُلِّهِ وَ انْهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ إِنْ لَمْ تَنْتَهُوا عَنْهُ كُلِّه؛(646) حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) فرموده است: زاهدان در دنیا گروهى مى باشند كه پند داده مى شوند و پند میگیرند و ترسانده مى شوند و میترسند دانشمند مى شوند و عمل به دانش خویش میكنند، اگر در آسایش و راحتى قرار گیرند سپاسگزارى كنند و اگر در تنگناى سختى قرار گیرند شكیبائى كنند. عرض كردند: اى جانشین رسول خدا! ما امر به معروف نمى كنیم تا خودمان به آن عمل كنیم و نهى از منكر نمى كنیم تا تمام آن را ترك نكنیم. حضرت فرمود: نه، بلكه شما امر به معروف كنید اگر چه به تمام گفته هاى خود عمل نمى كنید و نهى از منكر كنید اگر چه تمام آنچه را كه نهى مى كنید عمل نمى كنید.