روشنى قبر
«أَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى إِلَى مُوسَى(علیه السلام) تَعَلَّمِ الْخَیْرَ وَ عَلِّمْهُ مَنْ لَا یَعْلَمُهُ فَإِنِّى مُنَوِّرٌ لِمُعَلِّمِى الْخَیْرِ وَ مُتَعَلِّمِیهِ قُبُورَهُمْ حَتَّى لَا یَسْتَوْحِشُوا بِمَكَانِهِمْ؛(642) خداى تعالى به حضرت موسى(علیه السلام) وحى فرستاد كه نیكى را بیاموز و به دیگران هم تعلیم ده كه من آموزنده و یادگیرنده را روشن و نورانى كنم گور آنها را بطورى كه از تاریكى قبر نهراسند.»
اهمیّت و ارزش پند و اندرز
«رُوِیَ أَنَّهُ ذُكِرَ عِنْدَ النَّبِیِّ(صلى الله علیه و آله) رَجُلَانِ كَانَ أَحَدُهُمَا یُصَلِّی الْمَكْتُوبَةَ وَ یَجْلِسُ فَیُعَلِّمُ النَّاسَ الْخَیْرَ وَ كَانَ الآْخَرُ یَصُومُ النَّهَارَ وَ یَقُومُ اللَّیْلَ فَقَالَ(صلى الله علیه و آله) فَضْلُ الْأَوَّلِ عَلَى الثَّانِى كَفَضْلِى عَلَى الْأَنَامِ وَ قَدْ أَثْنَى اللَّهُ تَعَالَى عَلَى إِسْمَاعِیلَ بِقَوْلِهِ إِنَّهُ كانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ كانَ رَسُولًا نَبِیًّا. وَ كانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ وَ كانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِیًّا؛(643) روایت شده كه در محضر نبى اكرم(صلى الله علیه و آله) از دو مردى كه یكى از آنان نماز واجبش را بجا مى آورد سپس مى نشیند خوبى و نیكى را به مردم آموزد اما مرد دیگر روزها را روزه دار است و شبها شب زنده دار فرمود: برترى اولى بر دومى مانند برترى من است بر مردم و خداى تعالى ستایش كرده است اسماعیل را به فرمایش خود كه میفرماید: «إِنَّهُ كانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ كانَ رَسُولًا نَبِیًّا وَ كانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ وَ كانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِیًّا»؛ همانا اسماعیل در وعده خویش ثابت و استوار بود او هم رسول و هم نبى بود، كسانش را فرمان نماز و زكات میداد و در پیشگاه پروردگارش پسندیده بود.»
بهترین انفاق
«قَالَ(علیه السلام) مَا تَصَدَّقَ مُؤْمِنٌ بِصَدَقَةٍ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ مِنْ مَوْعِظَةٍ یَعِظُ بِهَا قَوْماً یَتَفَرَّقُونَ وَ قَدْ نَفَعَهُمُ اللَّهُ بِهَا وَ هِیَ أَفْضَلُ مِنْ عِبَادَةِ سَنَة؛(644) حضرت فرموده است كه بهترین انفاق مؤمن در پیشگاه پروردگار پندیست كه بدان پند مردم پراكنده و گمراه را اندرز میدهد و خدا هم مسلّم به آن پند ایشان را نفع میدهد و این موعظه بالاتر از عبادت و بندگى یك سال است.»