شرم و حیا در پشیمانى
«عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ(علیه السلام) قَالَ قَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ(علیه السلام) أَرْبَعٌ مَنْ كُنَّ فِیهِ كَمَلَ إِیمَانُهُ وَ مُحِّصَتْ عَنْهُ ذُنُوبُهُ: مَنْ وَفَى لِلَّهِ بِمَا جَعَلَ عَلَى نَفْسِهِ لِلنَّاسِ؛ وَ صَدَقَ لِسَانُهُ مَعَ النَّاسِ وَ اسْتَحْیَا مِنْ كُلِّ قَبِیحٍ عِنْدَ اللَّهِ؛ وَ عِنْدَ النَّاسِ وَ یَحْسُنُ خُلُقُهُ مَعَ أَهْلِه؛(623) امام على بن الحسین(علیه السلام) فرمود: چهار چیز است كه هر كس دارا باشد ایمانش كامل شود و گناهانش ریخته گردد: 1- كسى كه براى خدا به آنچه بر خود، نسبت به مردم، قرار داده است وفا كند 2- با مردم به راستگوئى رفتار كند 3- از انجام هر كار زشتى نزد خدا و مردم شرم كند 4- اخلاقش را با خانواده اش نیكو كند.»
فرشتگان كاتب
ابوامامه، از پیامبر(صلى الله علیه و آله) نقل كرده است كه فرمود: «فرشته چپ، شش ساعت، قلم از نوشتن عمل بنده خطاكار یا زشتكار باز نگاه دارد. پس چنان چه پشیمان شود و از خداى بخشش طلبد، آن را ننویسد، وگرنه یك گناه بر او خواهد نوشت.» در روایت دیگر است: «فرشته جانب راست، بر فرشته جانب چپ، امیر است. پس چون بنده اى عملى نیك انجام دهد، هشت برابرش برایش بنویسد، و چون عملى زشت به انجام رساند و فرشته جانب چپ اراده كند كه آن را بنویسد، فرشته جانب راست او را گوید: بازایست، و او هفت ساعت بازایستد. اگر از خداوند طلب بخشش كند، بر او چیزى ننویسد، و چنانچه چنین نكند تنها یك عمل زشت بر او نوشته شود.»(624)