عوامل پشیمانى در قیامت
«وَ مَن یَعْشُ عَن ذِكْرِ الرَّحْمَنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطَنًا فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ؛ وَ إِنَّهُمْ لَیَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَ یَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ؛ حَتَّى إِذَا جَاءَنَا قَالَ یَلَیْتَ بَیْنِى وَ بَیْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَینِ فَبِئْسَ الْقَرِینُ؛ وَ لَن یَنفَعَكُمُ الْیَوْمَ إِذ ظَّلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِى الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ؛(610) و هر كس از یاد خدا روى گردان شود شیطان را به سراغ او میفرستیم پس همواره قرین اوست! و آنها [شیاطین ]این گروه را از راه خدا بازمى دارند، در حالى كه گمان مى كنند هدایت یافتگان حقیقى آنها هستند! تا زمانى كه (در قیامت) نزد ما حاضر شود مى گوید: اى كاش میان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود چه بد همنشینى بودى! (ولى به آنها مى گوییم:) هرگز این گفتگوها امروز به حال شما سودى ندارد، چرا كه ظلم كردید و همه در عذاب مشتركید!»
پشیمانى بى سود ظالم
«وَ لَوْ أَنَّ لِكُلِّ نَفْسٍ ظَلَمَتْ مَا فِى الْأَرْضِ لاَفْتَدَتْ بِهِ وَ أَسَرُّواْ النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُاْ الْعَذَابَ وَ قُضِىَ بَیْنَهُم بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لَا یُظْلَمُونَ؛(611) و هر كس كه ستم كرده، اگر تمامى آنچه روى زمین است در اختیار داشته باشد، (همه را از هول عذاب،) براى نجات خویش مى دهد! و هنگامى كه عذاب را ببینند، (پشیمان مى شوند امّا) پشیمانى خود را كتمان مى كنند (، مبادا رسواتر شوند)! و در میان آنها، بعدالت داورى مى شود و ستمى بر آنها نخواهد شد!»
پشیمانى بى سود
«وَ یَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى یَدَیْهِ یَقُولُ یَلَیْتَنِى اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا؛ یَوَیْلَتَى لَیْتَنِى لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا؛(612) و (به خاطر آور) روزى را كه ستمكار دست خود را (از شدّت حسرت) به دندان مى گزد و مى گوید: «اى كاش با رسول (خدا) راهى برگزیده بودم! اى واى بر من، كاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نكرده بودم!»