دلخوشى بیمار
«أَبِى عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ كَانَ یُسَمَّى الطَّبِیبُ الْمُعَالِجَ فَقَالَ مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ یَا رَبِّ مِمَّنِ الدَّاءُ قَالَ مِنِّى قَالَ فَمِمَّنِ الدَّوَاءُ قَالَ مِنِّى قَالَ فَمَا یَصْنَعُ النَّاسُ بِالْمُعَالِجِ قَالَ یَطِیبُ بِذَلِكَ أَنْفُسُهُمْ فَسُمِّیَ الطَّبِیبَ لِذَلِك؛(589) امام جعفر صادق(علیه السلام) فرمود: كه طبیب را «درمان كن» مى نامیدند. موسى بن عمران گفت: پروردگارا! درد از كیست؟ فرمود: از من. گفت: دارو از كیست؟ فرمود: از من. گفت: پس مردم، درمان كن براى چه مى خواهند؟ فرمود: براى دلخوشى. و از این رو او را طبیب نامیدند.»
دعا براى پزشك
«عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ الْحَجَّاجِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِى الْحَسَنِ مُوسَى(علیه السلام) أَ رَأَیْتَ إِنِ احْتَجْتُ إِلَى طَبِیبٍ وَ هُوَ نَصْرَانِیٌّ أُسَلِّمُ عَلَیْهِ وَ أَدْعُو لَهُ قَالَ نَعَمْ لِأَنَّهُ لَا یَنْفَعُهُ دُعَاؤُكَ؛(590) عبد الرحمن بن حجّاج مى گوید كه به امام هفتم(علیه السلام) گفتم: بفرمائید اگر نیازمند پزشك ترسا شدم به او درود گویم و دعا كنم؟ فرمود: آرى زیرا دعایت او را سودى ندهد.»
مرگ درمان ندارد
«قَالُ رسول الله(صلى الله علیه و آله) تَدَاوَوْا فَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ دَاءً إِلَّا أَنْزَلَ مَعَهُ دَوَاءً إِلَّا السَّامَ فَإِنَّهُ لَا دَوَاءَ لَهُ؛(591) رسول خدا(صلى الله علیه و آله) فرمود: مداوا كنید، كه خدا دردى نداده جز اینكه دوائى برایش داده؛ جز مرگ كه درمانى ندارد.»