مریضى و تكلیف
«یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَیْكُمُ الصِّیَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ؛ أَیَّامًا مَّعْدُودَتٍ فَمَن كاَنَ مِنكُم مَّرِیضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ وَ عَلَى الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعَامُ مِسْكِینٍ فَمَن تَطَوَّعَ خَیرًا فَهُوَ خَیرٌ لَّهُ وَ أَن تَصُومُواْ خَیرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ؛ شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِى أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْءَانُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَ بَیِّنَتٍ مِّنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ وَ مَن كَانَ مَرِیضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ یُرِیدُ اللَّهُ بِكُمُ الْیُسْرَ وَ لَا یُرِیدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَ لِتُكْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَ لِتُكَبِّرُواْ اللَّهَ عَلَى مَا هَدَئكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ؛(583) اى افرادى كه ایمان آورده اید! روزه بر شما نوشته شده، همان گونه كه بر كسانى كه قبل از شما بودند نوشته شد تا پرهیزكار شوید. چند روز معدودى را (باید روزه بدارید!) و هر كس از شما بیمار یا مسافر باشد تعدادى از روزهاى دیگر را (روزه بدارد) و بر كسانى كه روزه براى آنها طاقت فرساست (همچون بیماران مزمن، و پیر مردان و پیر زنان،) لازم است كفّاره بدهند: مسكینى را اطعام كنند و كسى كه كارِ خیرى انجام دهد، براى او بهتر است و روزه داشتن براى شما بهتر است اگر بدانید! (روزه، در چند روز معدودِ) ماهِ رمضان است ماهى كه قرآن، براى راهنمایى مردم، و نشانه هاى هدایت، و فرق میان حق و باطل، در آن نازل شده است. پس آن كس از شما كه در ماه رمضان در حضر باشد، روزه بدارد! و آن كس كه بیمار یا در سفر است، روزهاى دیگرى را به جاى آن، روزه بگیرد! خداوند، راحتى شما را مى خواهد، نه زحمت شما را! هدف این است كه این روزها را تكمیل كنید و خدا را بر اینكه شما را هدایت كرده، بزرگ بشمرید باشد كه شكرگزارى كنید!»
بى نیازى از درمان
«قال امیر المؤمنین على بن ابى طالب(علیه السلام) للحسن ابنه(علیه السلام) : یا بنیّ أ لا اعلّمك أربع خصال تستغنی بها عن الطّبّ؟ فقال: بلى یا أمیر المؤمنین، قال: لا تجلس على الطّعام إلّا و أنت جائع و لا تقم عن الطّعام إلّا و أنت تشتهیه و جوّد المضغ و إذا نمت فاعرض نفسك على الخلاء فإذا استعملت هذا استغنیت عن الطّبّ؛(584) امیر المؤمنین(علیه السلام) به فرزندش حسن(علیه السلام) فرمود: پسرم! آیا چهار خصلت به تو یاد ندهم كه بوسیله آنها از درمان بى نیاز شوى؟ عرض كرد: آرى، اى امیر مؤمنان. فرمود: هرگز بر سر غذا منشین مگر آنكه گرسنه باشى، و هرگز از سر غذا برنخیز مگر آنكه هنوز اشتها داشته باشى، و غذا را خوب بجو، و هر گاه خواستى بخوابى تخلّى كن. اگر این دستورات را بكار بندى از درمان بى نیاز مى شوى.»