مریضى و شیطان
«وَ اذْكُرْ عَبْدَنَا أَیُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّى مَسَّنِىَ الشَّیْطَنُ بِنُصْبٍ وَ عَذَابٍ؛ ارْكُضْ بِرِجْلِكَ هَذَا مُغْتَسَلُ بَارِدٌ وَ شَرَابٌ؛(580) و به خاطر بیاور بنده ما ایّوب را، هنگامى كه پروردگارش را خواند (و گفت: پروردگارا!) شیطان مرا به رنج و عذاب افكنده است. (به او گفتیم:) پاى خود را بر زمین بكوب! این چشمه آبى خنك براى شستشو و نوشیدن است!»
خدا شفا دهنده امراض
«وَ إِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ؛(581) و هنگامى كه بیمار شوم مرا شفا مى دهد.»
عسل شفا بخش است
«ثُمَّ كُلِى مِن كُلِّ الثَّمَرَتِ فَاسْلُكِى سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا یَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَنُهُ فِیهِ شِفَاءٌ لِّلنَّاسِ إِنَّ فِى ذَلِكَ لاَیَةً لِّقَوْمٍ یَتَفَكَّرُونَ؛(582) سپس از تمام ثمرات (و شیره گلها) بخور و راه هایى را كه پروردگارت براى تو تعیین كرده است، براحتى بپیما! «از درون شكم آنها، نوشیدنى با رنگهاى مختلف خارج مى شود كه در آن، شفا براى مردم است به یقین در این امر، نشانه روشنى است براى جمعیّتى كه مى اندیشند.»