رابطه عبودیّت و رزق
«رِزْقًا لِّلْعِبَادِ وَ أَحْیَیْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّیْتًا كَذَلِكَ الخُرُوجُ؛(505) همه اینها براى روزى بخشیدن به بندگان است و بوسیله باران سرزمین مرده را زنده كردیم (آرى) زنده شدن مُردگان نیز همین گونه است!»
بندگى انبیاء
«وَ لَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ؛(506) وعده قطعى ما براى بندگان فرستاده ما از پیش مسلّم شده»
ارزش عبودیّت
«ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَّجُلًا فِیهِ شُرَكَاءُ مُتَشَكِسُونَ وَ رَجُلًا سَلَامًا لِّرَجُلٍ هَلْ یَسْتَوِیَانِ مَثَلاً الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ؛(507) خداوند مثالى زده است: مردى را كه مملوك شریكانى است كه درباره او پیوسته با هم به مشاجره مشغولند، و مردى كه تنها تسلیم یك نفر است آیا این دو یكسانند؟! حمد، مخصوص خداست، ولى بیشتر آنان نمى دانند.»