بدعت مانع رستگارى
«وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بَِایَتِهِ إِنَّهُ لَا یُفْلِحُ الظَّلِمُونَ؛(460) چه كسى ستمكارتر است از آن كس كه بر خدا دروغ بسته [همتایى براى او قائل شده ]و یا آیات او را تكذیب كرده است؟! مسلماً ظالمان، رستگار نخواهند شد!»
بدعت و تجاوز
«وَ مَا لَكُمْ أَلَّا تَأْكُلُواْ مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ قَدْ فَصَّلَ لَكُم مَّا حَرَّمَ عَلَیْكُمْ إِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَیْهِ وَ إِنَّ كَثِیرًا لَّیُضِلُّونَ بِأَهْوَائهِم بِغَیرِ عِلْمٍ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُعْتَدِینَ؛(461) چرا از چیزها [گوشتها ]یى كه نام خدا بر آنها برده شده نمى خورید؟! در حالى كه (خداوند) آنچه را بر شما حرام بوده، بیان كرده است! مگر اینكه ناچار باشید (كه در این صورت، خوردن از گوشت آن حیوانات جایز است.) و بسیارى از مردم، به خاطر هوى و هوس و بى دانشى، (دیگران را) گمراه مى سازند و پروردگارت، تجاوزكاران را بهتر مى شناسد.»
مبارزه با بدعت
«قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِینَةَ اللَّهِ الَّتِى أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَ الطَّیِّبَتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِىَ لِلَّذِینَ ءَامَنُواْ فِى الْحَیَوةِ الدُّنْیَا خَالِصَةً یَوْمَ الْقِیَمَةِ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الاَیَتِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ؛(462) بگو: «چه كسى زینتهاى الهى را كه براى بندگان خود آفریده، و روزیهاى پاكیزه را حرام كرده است؟!» بگو: «اینها در زندگى دنیا، براى كسانى است كه ایمان آورده اند (اگر چه دیگران نیز با آنها مشاركت دارند ولى) در قیامت، خالص (براى مؤمنان) خواهد بود.» این گونه آیات (خود) را براى كسانى كه آگاهند، شرح مى دهیم!»