امامت على(علیه السلام)
«الامام على(علیه السلام) : الذّلیل عندی عزیز حتى آخذ الحقّ له، و القویّ عندی ضعیف حتى آخذ الحقّ منه؛(384) امام على(علیه السلام) : ذلّت رسیدگان در نزد من عزیزند تا حقّ آنان را بر ایشان بازستانم، و قدرت یافتگان در نزد من ناتوانند تا حقّ (محرومان) را از حلقوم آنان بیرون كشم.»
چگونگى امامت على(علیه السلام)
«الامام على(علیه السلام) : لم تكن بیعتكم ایّای فلتة، و لیس أمرى و أمركم واحدا. إنّى اریدكم للَّه، و أنتم تریدوننى لأنفسكم! أیها الناس! أعینونى على أنفسكم، و أیم اللَّه لأنصفنّ المظلوم من ظالمه، و لأقودنّ الظّالم بخزامته، حتى أورده منهل الحقّ و ان كان كارها؛(385) امام على(علیه السلام) : بیعت كردن شما با من كارى حساب نشده و سرسرى نبود. و اكنون كار من و كار شما یكى نیست. من شما را براى خدا مى خواهم، و شما مرا براى خود مى خواهید. اى مردم! مرا در برابر نفس (هوسهاى) خود یارى كنید. به خداى سوگند كه من داد ستمدیده را از ستمگر خواهم گرفت، من مهار ستمگر را چندان مى كشم تا او را -هر چند دوست نداشته باشد- به سرچشمه حق برسانم.»
حدیثى از اهل تسنّن
«عن عبد الله بن عمر بن الخطاب أن رسول الله(صلى الله علیه و آله) قال من مات و لیس فى عنقه بیعة الإمام أو لیس فى عنقه عهد الإمام مات میتة جاهلیة؛ و رَوِى كثیر منهم أنه(صلى الله علیه و آله) قال من مات و هو لا یعرف إمام زمانه مات میتة جاهلیة؛(386) از عبد اللَّه بن عمر بن خطاب كه رسول خدا(صلى الله علیه و آله) فرمود: هر كه بمیرد و بیعت امامى در عهده او نباشد یا بیعت امام بر گردن او نباشد چون در جاهلیّت مرده است. بسیارى از اهل سنّت روایت كردند از آن حضرت (صلى الله علیه و آله): هر كه بمیرد در حالى كه امام زمان خود را نشناسد چون جاهلیّت مرده است.»