على(علیه السلام) اولین امام
«الامام على(علیه السلام) : اللّهمّ! إنّك تعلم أنّه لم یكن الذی كان منّا منافسة فى سلطان و لا التماس شى ء من فضول الحطام، و لكن لنردّ المعالم من دینك، و نظهر الاصلاح فى بلادك؛ فیأمن المظلومون من عبادك، و تقام المعطّلة من حدودك. اللهم! انّى أوّل من أناب، و سمع و أجاب، لم یسبقنى الّا رسول اللَّه(صلى الله علیه و آله) بالصّلاة؛(383) امام على(علیه السلام) : خدایا! تو خود مى دانى كه هدف ما (از آنچه كردیم)، رقابت براى به دست گرفتن قدرت و نیز خواستارى فزونى مال دنیا نبود، بلكه چنان مى خواستیم كه نشانه هاى دینت را بازگردانیم، و در سرزمینهاى تو آشكارا دست به اصلاحات زنیم، تا بندگان ستمدیده ات ایمن شوند، و حدود و اوامر تعطیل شده ات دوباره راه افتد. خدایا! من نخستین كس هستم كه به آستان تو روى آورد و سخن حق را شنید و پذیرفت، بر من در نماز جز رسول اللَّه(صلى الله علیه و آله) هیچ كس پیشى نداشت.»
امامت على(علیه السلام)
«الامام على(علیه السلام) : الذّلیل عندی عزیز حتى آخذ الحقّ له، و القویّ عندی ضعیف حتى آخذ الحقّ منه؛(384) امام على(علیه السلام) : ذلّت رسیدگان در نزد من عزیزند تا حقّ آنان را بر ایشان بازستانم، و قدرت یافتگان در نزد من ناتوانند تا حقّ (محرومان) را از حلقوم آنان بیرون كشم.»
چگونگى امامت على(علیه السلام)
«الامام على(علیه السلام) : لم تكن بیعتكم ایّای فلتة، و لیس أمرى و أمركم واحدا. إنّى اریدكم للَّه، و أنتم تریدوننى لأنفسكم! أیها الناس! أعینونى على أنفسكم، و أیم اللَّه لأنصفنّ المظلوم من ظالمه، و لأقودنّ الظّالم بخزامته، حتى أورده منهل الحقّ و ان كان كارها؛(385) امام على(علیه السلام) : بیعت كردن شما با من كارى حساب نشده و سرسرى نبود. و اكنون كار من و كار شما یكى نیست. من شما را براى خدا مى خواهم، و شما مرا براى خود مى خواهید. اى مردم! مرا در برابر نفس (هوسهاى) خود یارى كنید. به خداى سوگند كه من داد ستمدیده را از ستمگر خواهم گرفت، من مهار ستمگر را چندان مى كشم تا او را -هر چند دوست نداشته باشد- به سرچشمه حق برسانم.»