استدراج كفار
«قُلْ مَن كاَنَ فِى الضَّلَلَةِ فَلْیَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَنُ مَدًّا حَتَّى إِذَا رَأَوْاْ مَا یُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَ إِمَّا السَّاعَةَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَّكاَنًا وَ أَضْعَفُ جُندًا؛(263) بگو: «كسى كه در گمراهى است، باید خداوند به او مهلت دهد تا زمانى كه وعده الهى را با چشم خود ببینند: یا عذاب (این دنیا)، یا (عذاب) قیامت! (آن روز) خواهند دانست چه كسى جایش بدتر، و لشكرش ناتوانتر است!»
كیفر كفّار
«مَن یُضْلِلِ اللَّهُ فَلَا هَادِىَ لَهُ وَ یَذَرُهُمْ فِى طُغْیَنِهِمْ یَعْمَهُونَ؛(264) هر كس را خداوند (به جرم اعمال زشتش) گمراه سازد، هدایت كننده اى ندارد و آنها را در طغیان و سركشى شان رها مى سازد، تا سرگردان شوند!»
سازندگى سختى ها
«وَ إِذَا مَسَّ الْانسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنبِهِ أَوْ قَاعِدًا أَوْ قَائمًا فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَن لَّمْ یَدْعُنَا إِلَى ضُرٍّ مَّسَّهُ كَذَلِكَ زُیِّنَ لِلْمُسْرِفِینَ مَا كاَنُواْ یَعْمَلُونَ؛(265) هنگامى كه به انسان زیان (و ناراحتى) رسد، ما را (در هر حال:) در حالى كه به پهلو خوابیده، یا نشسته، یا ایستاده است، مى خواند امّا هنگامى كه ناراحتى را از او برطرف ساختیم، چنان مى رود كه گویى هرگز ما را براى حل مشكلى كه به او رسیده بود، نخوانده است! این گونه براى اسرافكاران، اعمالشان زینت داده شده است (كه زشتى این عمل را درك نمى كنند)!»