استدراج در بى توجهى به معارف
«فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِ فَتَحْنَا عَلَیْهِمْ أَبْوَبَ كُلِّ شَىْ ءٍ حَتَّى إِذَا فَرِحُواْ بِمَا أُوتُواْ أَخَذْنَهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ؛(262) (آرى،) هنگامى كه (اندرزها سودى نبخشید، و) آنچه را به آنها یادآورى شده بود فراموش كردند، درهاى همه چیز (از نعمتها) را به روى آنها گشودیم تا (كاملا) خوشحال شدند (و دل به آن بستند) ناگهان آنها را گرفتیم (و سخت مجازات كردیم) در این هنگام، همگى مأیوس شدند (و درهاى امید به روى آنها بسته شد).»
استدراج كفار
«قُلْ مَن كاَنَ فِى الضَّلَلَةِ فَلْیَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَنُ مَدًّا حَتَّى إِذَا رَأَوْاْ مَا یُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَ إِمَّا السَّاعَةَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَّكاَنًا وَ أَضْعَفُ جُندًا؛(263) بگو: «كسى كه در گمراهى است، باید خداوند به او مهلت دهد تا زمانى كه وعده الهى را با چشم خود ببینند: یا عذاب (این دنیا)، یا (عذاب) قیامت! (آن روز) خواهند دانست چه كسى جایش بدتر، و لشكرش ناتوانتر است!»
كیفر كفّار
«مَن یُضْلِلِ اللَّهُ فَلَا هَادِىَ لَهُ وَ یَذَرُهُمْ فِى طُغْیَنِهِمْ یَعْمَهُونَ؛(264) هر كس را خداوند (به جرم اعمال زشتش) گمراه سازد، هدایت كننده اى ندارد و آنها را در طغیان و سركشى شان رها مى سازد، تا سرگردان شوند!»