حكومت استبدادى
«وَ كَتَبْنَا عَلَیهِمْ فِیهَا أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ وَ الْعَینَ بِالْعَینِ وَ الْأَنفَ بِالْأَنفِ وَ الْأُذُنَ بِالْأُذُنِ وَ السِّنَّ بِالسِّنِّ وَ الْجُرُوحَ قِصَاصٌ فَمَن تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَّهُ وَ مَن لَّمْ یَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُوْلَئكَ هُمُ الظَّلِمُونَ؛(225) و بر آنها [بنى اسرائیل ]در آن [تورات ]مقرر داشتیم كه جان در مقابل جان، و چشم در مقابل چشم، و بینى در برابر بینى، و گوش در مقابل گوش، و دندان در برابر دندان مى باشد و هر زخمى، قصاص دارد و اگر كسى آن را ببخشد (و از قصاص، صرف نظر كند)، كفاره (گناهان) او محسوب مى شود و هر كس به احكامى كه خدا نازل كرده حكم نكند، ستمگر است.»
رابطه تكبّر و استبداد
«الَّذِینَ یُجَدِلُونَ فِى ءَایَتِ اللَّهِ بِغَیرِ سُلْطَنٍ أَتَئهُمْ كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ وَ عِندَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ كَذَلِكَ یَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى كُلِّ قَلْبِ مُتَكَبِّرٍ جَبَّارٍ؛(226) همانها كه در آیات خدا بى آنكه دلیلى برایشان آمده باشد به مجادله برمى خیزند (این كارشان) خشم عظیمى نزد خداوند و نزد آنان كه ایمان آورده اند به بار مى آورد این گونه خداوند بر دل هر متكبّر جبّارى مُهر مى نهد!»
استبداد محكوم به شكست
«وَ اسْتَفْتَحُواْ وَ خَابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ؛(227) و آنها (از خدا) تقاضاى فتح و پیروزى (بر كفار) كردند و (سرانجام) هر گردنكش منحرفى نومید و نابود شد!»