نكات
تعاریف متعدّدى از واژه ادب درفرهنگ نامه هاى فارسى ارائه شده كه در عمده آن ها، به عناصرى مانند: نیكى احوال و رفتار پسندیده و شایسته بودن و حُسن معاشرت و رعایت حرمت اشخاص توجّه شده است.
اگر دیگران را سفارش به مراعات ادب مى كنیم، باید ابتدا خودمان در سخن با مردم، رعایت ادب را بكنیم.
ادب و احترام به گذشتگان آرى، پیروى از افكار جاهلانه آنان و وفادارى نابجا خیر.
در برخورد با جهالت كافران، از ادب و گفتار نرم و حكیمانه استفاده كنیم.
ورود به مكان هاى مقدّس، ادب و آداب ویژه اى دارد: «وَ ادْخُلُوا الْبابَ سُجَّداً».
هنگام تلاوت قرآن، از روى ادب سكوت كرده و آیات آن را گوش دهید.
در دعا و سخن گفتن با خدا، ادب را مراعات كنیم. حضرت نوح(علیه السلام) نگفت: خدایا طبق وعده اى كه دادى كه اهل مرا نجات مى دهى، باید فرزندم را نجات مى دادى، چرا نجات ندادى؟! بلكه گفت: «أَنْتَ أَحْكَمُ الْحاكِمِینَ».
اگر از بى ادبى افراد گفتید، از ادب آنان نیز بگویید.
سلام كردن، یك ادب الهى در طول تاریخ بوده است.
مراعات ادب و حقّ دیگران، سرچشمه سعادت بشر است.
انبیاء(علیهم السلام) نمونه ادب هستند: «مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ». حضرت ایّوب(علیه السلام) نفرمود: پروردگارا! ضرر را از من برطرف فرما، بلكه به گونه اى دعا كرد كه یعنى خدایا! تو خود مى دانى.
در قرآن كریم به رعایت ادب در موارد ذیل اشاره شده است:
1- ادب حضور در مكان هاى مقدس 2- ادب برخورد با اولیاى الهى 3- ادب برخورد با پدر و مادر 4- ادب پدر در برابر فرزند 5- ادب شاگرد در برابر استاد 6- ادب ورود به خانه دیگران 7- ادب سلام 8- ادب ضیافت 9- ادب نشستن درمجالس عمومى 10- ادب برخورد با سفیهان و نادانان 11- ادب انفاق و برخورد با فقیران 12- ادب برخورد با مخالفان عقیدتى 13- ادب برخورد با خطاكار 14- ادب نامه نگارى 15- ادب برخورد زنان با مردان نامحرم 16- ادب در امور جنسى 17- ادب برخورد با مالیات دهندگان 18- ادب راه رفتن.