گشاده روئى
«عن عنبسة بن العابد قال قال لى ابو عبد اللَّه(علیه السلام) : ما یقدم المؤمن على اللَّه عزّ و جلّ بعمل بعد الفرائض احبّ الى اللَّه تعالى من ان یسع النّاس بخلقه؛(109) امام صادق(علیه السلام) به عنبسة بن عابد فرمود: بعد از فرائض دینى هیچ یك از اعمال مرد با ایمان در پیشگاه الهى محبوبتر از آن نیست كه با تمام مردم به گشاده روئى و حسن خلق برخورد نماید.»
عمل صالح
از قصّه حضرت آدم(علیه السلام) فواید بسیار بدست آید: خداوند پس از تعلیم توحید و نبوّت و معاد مردم را به عمل صالح خواند، و عمل صالح از كسى متوقّع است كه غرض الهى دارد چون هر كس اعمالش مناسب با أهمّ اغراض اوست چنان كه طالب مال اگر در علم به پایه بوعلى سینا برسد با فقر، خویش را بدبخت مى داند، و عمل او همه در راه مال است؛ و آن كه همّش تحصیل رضاى خداست، به غیر عمل صالح آرامش دل ندارد؛ و خداوند در قصه آدم او را خلیفه خود قرار داد تا غرض أهمّ وى تخلّق به اخلاق الله باشد و سزاوار خلیفتى او گردد.(110)